Barbara McClintock
Barbara McClintock
“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันรู้สึกสนุกจริงๆ ที่ไม่ต้องปกป้องการตีความของฉัน ฉันทำงานได้อย่างมีความสุขที่สุด ฉันไม่เคยรู้สึกถึงความต้องการหรือความปรารถนาที่จะปกป้องความคิดเห็นของตัวเอง ถ้าฉันกลายเป็นว่าผิด ฉันก็แค่ ลืมไปว่าฉันเคยมีทัศนะเช่นนี้ ไม่สำคัญ”
– บาร์บารา แมคคลินทอค, 1983
Barbara McClintock เกิดเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2445 ในเมืองฮาร์ตฟอร์ด รัฐคอนเนตทิคัต หนึ่งในลูกสี่คนของ Thomas Henry McClintock และ Sara Handy McClintock ครอบครัวของเธอย้ายไปบรูคลิน นิวยอร์ก ในปี 1908 เธอสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม Erasmus Hall ในปี 1919 McClintock ได้รับปริญญาตรีและปริญญาโทด้านพฤกษศาสตร์ที่ Cornell University และได้รับปริญญาเอก ในเรื่องเดียวกันที่ Cornell ในปี 1927 แม้ว่าผู้หญิงจะไม่ได้รับอนุญาตให้เรียนเอกพันธุศาสตร์ที่ Cornell แต่เธอก็กลายเป็นสมาชิกที่มีอิทธิพลอย่างมากในกลุ่มเล็ก ๆ ที่ศึกษา cytogenetics ของข้าวโพด (ข้าวโพด) ซึ่งเป็นการศึกษาทางพันธุกรรมของข้าวโพดในระดับเซลล์
ในช่วงต้นทศวรรษ 1930 ทุนหลังปริญญาเอกอันทรงเกียรติจาก National Research Council, Guggenheim Foundation และอื่นๆ ทำให้ Dr. McClintock สามารถดำเนินการวิจัยด้านพันธุศาสตร์ในสถาบันต่างๆ หลายแห่ง รวมถึง Cornell, University of Missouri และ California Institute of Technology ส่วนหนึ่งของการฝึกอบรมหลังปริญญาเอกนี้รวมถึงหกเดือนในเยอรมนีในปี 2476-2477 แต่ความตึงเครียดทางการเมืองที่เพิ่มขึ้นทั่วยุโรปทำให้เธอต้องกลับไปสหรัฐอเมริกาเร็วกว่าที่เธอคาดไว้
McClintock กลับมาที่ Cornell อีกหลายปีจนกระทั่งในปี 1936 เธอรับตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่ University of Missouri at Columbia จาก Lewis Stadler นักพันธุศาสตร์ข้าวโพดผู้มีอิทธิพล อย่างไรก็ตาม ภายในปี 1940 เธอเชื่อว่าเธอจะไม่ได้รับตำแหน่งที่มิสซูรี และออกจากงานของเธอ ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2484 เธอได้รับตำแหน่งวิจัยหนึ่งปีที่สถาบันคาร์เนกีแผนกพันธุศาสตร์แห่งกรุงวอชิงตันที่ท่าเรือโคลด์สปริงฮาร์เบอร์ในลองไอส์แลนด์ รัฐนิวยอร์ก งานนี้กลายเป็นตำแหน่งพนักงานเต็มเวลาในปีต่อไป ในปีพ.ศ. 2510 หลังจาก 26 ปีของการวิจัยที่มุ่งมั่น McClintock เกษียณจากสถาบัน Carnegie ซึ่งได้รับรางวัล Distinguished Service Award แก่เธอ เธอได้รับเชิญให้อยู่ที่ Cold Spring Harbor Laboratory ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ด้านการวิจัย เธอยังคงอยู่กับห้องปฏิบัติการจนกระทั่งเสียชีวิตในปี 2535
ตลอดอาชีพการงานอันยาวนานและโดดเด่นของเธอ ผลงานของ McClintock มุ่งเน้นไปที่พันธุกรรมของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสัมพันธ์ระหว่างการสืบพันธุ์ของพืชและการกลายพันธุ์ที่ตามมา เริ่มต้นในช่วงปลายทศวรรษ 1920 เธอศึกษาว่ายีนในโครโมโซมสามารถ “เคลื่อนที่” ได้อย่างไรในระหว่างการเพาะพันธุ์ต้นข้าวโพด เธอได้ทำการวิจัยที่แปลกใหม่เกี่ยวกับปรากฏการณ์นี้ ซึ่งเธอได้กำหนดความสัมพันธ์ทางกายภาพของการข้ามสายพันธุกรรม ต่อมา ในช่วงทศวรรษที่ 1940 และ 1950 McClintock ได้แสดงให้เห็นว่ายีนบางตัวมีหน้าที่ในการเปิดหรือปิดลักษณะทางกายภาพอย่างไร เช่น สีของใบหรือเมล็ดข้าวโพดแต่ละเมล็ด เธอพัฒนาทฤษฎีเพื่ออธิบายการปราบปรามหรือการแสดงออกของข้อมูลทางพันธุกรรมจากพืชข้าวโพดรุ่นหนึ่งไปสู่รุ่นต่อไปที่ท้าทายภูมิปัญญาทั่วไปของชีววิทยาระดับโมเลกุลที่แพร่หลายในช่วงทศวรรษ 1950
ในปีพ.ศ. 2500 McClintock ได้รับเงินทุนจาก National Science Foundation และ Rockefeller Foundation เพื่อศึกษาข้าวโพดพันธุ์ต่าง ๆ หรือเชื้อชาติในอเมริกาใต้และอเมริกากลาง ในช่วงต้นทศวรรษ 1960 เธอเดินทางอย่างกว้างขวาง เก็บตัวอย่างข้าวโพดที่แสดงให้เห็นถึงลักษณะวิวัฒนาการที่น่าสนใจ และให้คำปรึกษาแก่นักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์และนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษารุ่นเยาว์ในด้านพันธุศาสตร์ข้าวโพด McClintock และเพื่อนร่วมงานของเธอใช้เวลาสองทศวรรษในการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับความแตกต่างของข้าวโพดในอเมริกาใต้ ซึ่งในที่สุดก็ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1981 ในชื่อThe Chromosomal Constitution of Races of Maize
McClintock ได้รับการยอมรับตลอดอาชีพการงานของเธอว่าเป็นหนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ที่โดดเด่นที่สุดแห่งศตวรรษที่ 20 ในปี 1944 เธอกลายเป็นผู้หญิงคนที่สามที่ได้รับเลือกเข้าสู่ National Academy of Sciences เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เป็นประธานของ Genetics Society of America ซึ่งเธอได้รับเลือกในปี 1945 ในปี 1971 ประธานาธิบดี Richard M. Nixon ได้รับรางวัล McClintock the National Medal of Science ในปีพ.ศ. 2524 แมคคลินทอคกลายเป็นผู้รับทุนมูลนิธิแมคอาเธอร์รายแรก ซึ่งปัจจุบันรู้จักกันอย่างไม่เป็นทางการว่า “ทุนอัจฉริยะ” ซึ่งมอบให้ตลอดชีวิตของเธอ ในปีเดียวกันนั้น เธอได้รับรางวัล Albert and Mary Lasker Award ในปีพ.ศ. 2526 เมื่ออายุได้ 81 ปี เธอได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์จากผลงานเรื่อง “องค์ประกอบทางพันธุกรรมเคลื่อนที่” กล่าวคือ การถ่ายทอดทางพันธุกรรม หรือความสามารถของยีนในการเปลี่ยนตำแหน่งบนโครโมโซม
McClintock เสียชีวิตที่โรงพยาบาล Huntington ใกล้ Cold Spring Harbor เมื่อวันที่ 2 กันยายน 1992 ตอนอายุ 90 ปี
ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1921 ฉันเข้าเรียนหลักสูตรเดียวในพันธุศาสตร์ที่เปิดรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยคอร์เนลล์ ดำเนินการโดยซีบี ฮัทชิสัน จากนั้นเป็นศาสตราจารย์ในภาควิชาการปรับปรุงพันธุ์พืช วิทยาลัยเกษตร ซึ่งในไม่ช้าก็ออกจากคอร์เนลล์ให้เป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่เดวิส แคลิฟอร์เนีย มีนักเรียนค่อนข้างน้อยที่เรียนหลักสูตรนี้และส่วนใหญ่สนใจที่จะประกอบอาชีพเกษตรกรรม พันธุศาสตร์เป็นวินัยยังไม่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไป ผ่านไปเพียงยี่สิบเอ็ดปีนับตั้งแต่การค้นพบหลักการถ่ายทอดทางพันธุกรรมของเมนเดลอีกครั้ง การทดลองทางพันธุกรรมตามหลักการเหล่านี้ ขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วงปี พ.ศ. 2443 ถึง พ.ศ. 2464 ผลของการศึกษาเหล่านี้ทำให้เกิดกรอบแนวคิดที่มั่นคงซึ่งผลลัพธ์ที่ตามมาสามารถนำมาปรับใช้ได้ แต่ถึงอย่างไร, นักชีววิทยามืออาชีพบางคนไม่เต็มใจที่จะยอมรับแนวความคิดปฏิวัติที่ปรากฏอยู่ ความลังเลใจนี้หายไปในไม่ช้าเมื่อตรรกะที่อยู่ภายใต้การตรวจสอบทางพันธุกรรมเริ่มชัดเจนมากขึ้น
เมื่อจบหลักสูตรพันธุศาสตร์ระดับปริญญาตรีในเดือนมกราคม พ.ศ. 2465 ฉันได้รับโทรศัพท์จากดร. ฮัทชิสัน เขาคงรู้สึกว่าฉันสนใจเนื้อหาหลักสูตรของเขามากเพราะจุดประสงค์ของการเรียกของเขาคือเชิญฉันให้เข้าร่วมในหลักสูตรพันธุศาสตร์อื่น ๆ ที่ Cornell มอบให้เท่านั้น กำหนดไว้สำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คำเชิญของเขาได้รับการยอมรับด้วยความยินดีและคาดหวังอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าการโทรศัพท์ครั้งนี้ทำให้อนาคตของฉันตายไป ฉันยังคงอยู่กับพันธุกรรมหลังจากนั้น
ในขณะที่ฉันกำลังเรียนหลักสูตรพันธุศาสตร์ระดับปริญญาตรี ฉันได้ลงทะเบียนในหลักสูตรเซลล์วิทยาของเลสเตอร์ ดับเบิลยู. ชาร์ป ภาควิชาพฤกษศาสตร์ ความสนใจของเขามุ่งเน้นไปที่โครงสร้างของโครโมโซมและพฤติกรรมของโครโมโซมที่ไมโทซิสและไมโอซิส โครโมโซมจึงกลายเป็นแหล่งของความหลงใหลเนื่องจากเป็นที่รู้กันว่าเป็นพาหะของ “ปัจจัยที่สืบทอด” เมื่อสำเร็จการศึกษา ฉันไม่สงสัยเลยเกี่ยวกับทิศทางที่ฉันต้องการเรียนในระดับสูง มันจะเกี่ยวข้องกับโครโมโซมและเนื้อหาและการแสดงออกทางพันธุกรรมของพวกมันในระยะสั้น cytogenetics ฟิลด์นี้เพิ่งเริ่มเปิดเผยศักยภาพของมัน ฉันได้ไล่ตามมันตั้งแต่นั้นมาและด้วยความยินดีตลอดหลายปีที่ผ่านมาเช่นเดียวกับที่ฉันเคยมีประสบการณ์ในระดับปริญญาตรี
หลังจากเสร็จสิ้นข้อกำหนดสำหรับปริญญาเอก ในฤดูใบไม้ผลิปี 1927 ฉันอยู่ที่คอร์เนลล์เพื่อเริ่มการศึกษาโดยมุ่งเป้าไปที่การเชื่อมโยงโครโมโซมแต่ละอันจากโครโมโซมทั้งสิบตัวที่ประกอบเป็นส่วนประกอบข้าวโพดกับยีนที่แต่ละตัวมี ด้วยการมีส่วนร่วมของผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ Dr. Charles R. Burnham งานนี้สำเร็จลุล่วงไปในที่สุด อย่างไรก็ตาม ในระหว่างนี้ เหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นเป็นลำดับซึ่งมีนัยสำคัญต่อฉันอย่างมาก เริ่มด้วยการปรากฏตัวในฤดูใบไม้ร่วงปี 1927 ของGeorge W. Beadle(ผู้ได้รับรางวัลโนเบล) ที่กรมปรับปรุงพันธุ์พืชเพื่อเริ่มศึกษาต่อปริญญาเอก ปริญญากับศาสตราจารย์โรลลินส์ เอ. เอเมอร์สัน Emerson เป็นนักพันธุศาสตร์ที่มีชื่อเสียงซึ่งการดำเนินการเกี่ยวกับกิจการของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษานั้นประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่ง ดึงดูดจิตใจที่ฉลาดที่สุดหลายคน ในฤดูใบไม้ร่วงต่อมา Marcus M. Rhoades มาถึงภาควิชาปรับปรุงพันธุ์พืชเพื่อศึกษาต่อในระดับปริญญาเอกต่อปริญญาเอก ปริญญากับศาสตราจารย์อีเมอร์สันด้วย Rhoades สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทที่ California Institute of Technology และมีความรอบรู้ในการค้นพบล่าสุดของสมาชิกของMorganกลุ่มที่ทำงานกับแมลงหวี่ ทั้ง Beadle และ Rhoades ต่างตระหนักถึงความต้องการและความสำคัญของการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างโครโมโซมและยีน ตลอดจนแง่มุมอื่นๆ ของไซโตเจเนติกส์ ความสัมพันธ์เริ่มต้นของเราสามคน ตามมาด้วยการรวมนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่สนใจ ได้จัดตั้งกลุ่มที่ใกล้ชิดสนิทสนมซึ่งกระตือรือร้นที่จะหารือเกี่ยวกับขั้นตอนทั้งหมดของพันธุศาสตร์ รวมทั้งการเปิดเผยหรือแนะนำโดยความพยายามของเราเอง ทางกลุ่มพึ่งตนเองทุกประการ สำหรับเราแต่ละคน นี่เป็นช่วงเวลาพิเศษ เครดิตสำหรับความสำเร็จขึ้นอยู่กับศาสตราจารย์เอเมอร์สันที่เพิกเฉยต่อพฤติกรรมแปลก ๆ บางอย่างของเราอย่างเงียบ ๆ
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สมาชิกของกลุ่มนี้ยังคงรักษาสัมพันธภาพส่วนตัวที่อบอุ่นซึ่งความสัมพันธ์ของเราสร้างขึ้นในสมัยแรก ประสบการณ์ในชุมชนส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อพวกเราแต่ละคน
ชีวิต
Barbara McClintock เติบโตขึ้นมาในคอนเนตทิคัตและนิวยอร์กในสหรัฐอเมริกา ครอบครัวของเธอมีเงินน้อย เธอจึงสนใจในการวิจัยด้วยความสงสัย ครอบครัวของเธอคิดว่าการแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญกว่าสำหรับเธอ อย่างไรก็ตาม ด้วยการสนับสนุนจากบิดาของเธอ บาร์บาราเริ่มเรียนที่วิทยาลัยเกษตรกรรมคอร์เนลในปี พ.ศ. 2462 และการศึกษาของเธอก็ยังคงเป็นที่ที่เธอสนใจ เธอไม่เคยแต่งงาน โดยเลือกที่จะอุทิศชีวิตเพื่อค้นคว้าแทน เธอขี้อายและอะไรก็ได้ยกเว้นอาชีพ แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ตระหนักถึงความสำคัญของสิ่งที่เธอทำสำเร็จ อย่างน้อยก็ในบทบาทของเธอที่เป็นตัวอย่างสำหรับผู้หญิงคนอื่นๆ
ลักษณะหลายอย่างของสิ่งมีชีวิตถูกกำหนดโดยกรรมพันธุ์ กล่าวคือ โดยยีนของพวกมัน ซึ่งเก็บไว้ในโครโมโซมภายในนิวเคลียสของเซลล์ของพวกมัน Barbara McClintock ศึกษาลักษณะทางพันธุกรรมของข้าวโพด เช่น สีต่างๆ ของเมล็ดข้าวโพด เธอศึกษาวิธีการถ่ายทอดลักษณะเหล่านี้ผ่านรุ่นต่างๆ และเชื่อมโยงสิ่งนี้กับการเปลี่ยนแปลงในโครโมโซมของพืช ในช่วงทศวรรษที่ 1940 และ 1950 Barbara McClintock ได้พิสูจน์ว่าองค์ประกอบทางพันธุกรรมบางครั้งสามารถเปลี่ยนตำแหน่งบนโครโมโซมได้ และทำให้ยีนในบริเวณใกล้เคียงทำงานหรือไม่ทำงาน
