ชีวประวัติของ John M Keynes
ชีวประวัติของ John M Keynes
จอห์น เอ็ม. คีนส์ (5 มิถุนายน พ.ศ. 2426 – 21 เมษายน พ.ศ. 2489) เป็นหนึ่งในนักเศรษฐศาสตร์ที่ทรงอิทธิพลที่สุดแห่งศตวรรษที่ 20 ผลงานที่ก้าวล้ำของเขาในช่วงทศวรรษที่ 1930 นำไปสู่การพัฒนาวินัยทางเศรษฐกิจแบบใหม่ที่อุทิศให้กับเศรษฐศาสตร์มหภาค ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ของเขา ซึ่งต่อมารู้จักกันในชื่อ ‘เคนเซียน’ ได้สนับสนุนการแทรกแซงของรัฐบาลเพื่อยุติภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่
John M. Keynes เกิดในเคมบริดจ์ในครอบครัวชนชั้นกลางระดับสูง พ่อของเขาเป็นอาจารย์สอนเศรษฐศาสตร์และศีลธรรมที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เขาเป็นนักวิชาการที่ฉลาดและได้รับทุนการศึกษาจากวิทยาลัยอีตัน หลังจากอีตัน เขาเรียนคณิตศาสตร์ที่คิงส์คอลเลจ เคมบริดจ์ ที่เคมบริดจ์ Alfred Marshall นักเศรษฐศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ได้สนับสนุนให้ Keynes ศึกษาศาสตร์ด้านเศรษฐศาสตร์ที่ค่อนข้างใหม่ เคนส์ตีพิมพ์บทความเศรษฐกิจเรื่องแรกของเขาในปี พ.ศ. 2452 และในปี พ.ศ. 2454 เป็นบรรณาธิการของวารสารเศรษฐกิจ
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง Keynes ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาของรัฐบาลให้กับรัฐบาล เขาช่วยเจรจาข้อตกลงกับเจ้าหนี้ของสหราชอาณาจักร (หนี้ของสหราชอาณาจักรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง) เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เคนส์เข้าร่วมในคณะผู้แทนอังกฤษในสนธิสัญญาแวร์ซาย เคนส์ตกตะลึงกับระดับการชดใช้ที่ฝ่ายพันธมิตรต้องการกำหนดให้กับฝ่ายเยอรมัน เคนส์ลาออกจากคณะผู้แทนอังกฤษโดยอ้างว่าเป็นสูตรสำเร็จในการล้มละลายของเยอรมนี เขาเขียนเรื่องEconomic Consequences of the Peaceในปี ค.ศ. 1919 ซึ่งทำนายได้อย่างแม่นยำถึงความยากลำบากที่เยอรมนีจะมีและความไม่พอใจทางการเมืองที่ตามมา เช่น สนธิสัญญาสันติภาพที่รุนแรง
“หากเรามุ่งเป้าไปที่ความยากจนของยุโรปกลางอย่างจงใจ การแก้แค้น ฉันกล้าทำนายว่าจะไม่ปวกเปียก”
ผลทางเศรษฐกิจของสันติภาพ (1919) บทที่ VII, ส่วนที่ 1, pg.268
ในปี ค.ศ. 1920 Keynes ได้เขียนคำวิจารณ์ที่ทรงพลังเกี่ยวกับการตัดสินใจของสหราชอาณาจักรที่จะกลับไปใช้มาตรฐานทองคำในระดับก่อนปี 1914 เคนส์แย้งว่าเงินปอนด์สเตอร์ลิงที่มีมูลค่าสูงเกินจริงจะทำให้ชีวิตผู้ส่งออกของอังกฤษลำบาก การตัดสินใจกลับสู่มาตรฐานทองคำในปี พ.ศ. 2468 เป็นที่ตำหนิอย่างกว้างขวางว่าเป็นเพราะภาวะเงินฝืดที่ยืดเยื้อและการว่างงานสูงที่สหราชอาณาจักรประสบในช่วงทศวรรษ 1920 วินสตัน เชอร์ชิลล์นายกรัฐมนตรีของกระทรวงการคลังซึ่งรับผิดชอบการตัดสินใจยอมรับว่าเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในอาชีพการงานของเขา
เคนส์กับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่
มันคือภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ในปี 1929-39 ซึ่งทำให้เคนส์มีโอกาสดูหมิ่นและท้าทายลัทธิออร์ทอดอกซ์แบบคลาสสิกซึ่งครอบงำทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ในขณะนั้น ในช่วงที่เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ การตอบสนองแบบดั้งเดิมคือการพึ่งพาตลาดเสรีและทำให้งบประมาณสมดุล ผ่านการเพิ่มภาษีและตัดการใช้จ่ายของรัฐบาล ในปีพ.ศ. 2474 เคนส์ได้วิจารณ์งบประมาณความเข้มงวดของแรมเซย์ แมคโดนัลด์ ซึ่งลดการลงทุนภาครัฐ ค่าจ้าง และภาษีที่เพิ่มขึ้น เคนส์แย้งว่ารัฐบาลควรทำตรงกันข้าม ตลอดช่วงทศวรรษที่ 1930 เคนส์เป็นเสียงที่สม่ำเสมอในการสนับสนุนการใช้จ่ายของรัฐบาลที่สูงขึ้นโดยใช้เงินทุนผ่านการกู้ยืมที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตาม ในระบอบประชาธิปไตยส่วนใหญ่ มันพิสูจน์ได้ว่าเป็นเสียงเดียว – นอกเหนือจากการใช้จ่ายเป็นระยะซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงใหม่ของรูสเวลต์
หลักการพื้นฐานของงานของ Keynes คือในภาวะถดถอย มีทรัพยากรที่สูญเปล่าเนื่องจากการออมของภาคเอกชนที่สูงขึ้นและการลงทุนและการใช้จ่ายของภาคเอกชนที่ลดลง ดังนั้นรัฐบาลควรเข้าไปแทรกแซง รัฐบาลควรกู้ยืมเงินจากการออมส่วนเกินของภาคเอกชนและช่วยเหลือทรัพยากรที่ว่างงานซึ่งไม่ได้ใช้งานเพื่อนำไปใช้ ดูเพิ่มเติมที่คำอธิบายของเศรษฐศาสตร์เคนส์
เคนส์ยังเป็นนักประชาสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับความคิดเห็นของเขาเอง ด้วยความสามารถพิเศษในการดึงดูดความสนใจ ตัวอย่างเช่น เมื่อเขาเห็นพนักงานเสิร์ฟที่ไม่มีอะไรทำ เขาก็เคาะผ้าเสิร์ฟลงไปกองกับพื้น เขาอธิบายกับเพื่อนที่สับสนว่าเขาพยายามป้องกันการว่างงานด้วยการสร้างงาน ในทฤษฎีทั่วไปของเขา เขาใช้การเปรียบเทียบของการขุดหลุมบนพื้นเพื่ออธิบายแนวคิดของความต้องการรวม
“ การขุดหลุมในดิน ” จ่ายจากเงินออมจะเพิ่มขึ้นไม่เพียง แต่การจ้างงาน แต่ยังปันผลที่แท้จริงของสินค้าและบริการที่เป็นประโยชน์ของประเทศ อย่างไรก็ตาม มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่ชุมชนที่มีเหตุผลควรจะพอใจกับการบรรเทาทุกข์โดยบังเอิญและมักจะสิ้นเปลืองเมื่อเราเข้าใจถึงอิทธิพลที่ความต้องการที่มีประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับ”
– JM Keynes ทฤษฎีทั่วไปของการจ้างงาน ดอกเบี้ย และเงิน Ch 4
งานของเขาทำให้เกิดเสียงกัดที่น่าสังเกต – เขาทำให้แนวคิดเรื่องความขัดแย้งของความประหยัดเป็นที่นิยม (การออมรายบุคคลทำให้การใช้จ่ายโดยรวมลดลง) เขายังบัญญัติวลี ‘ในระยะยาวเราทุกคนตายแล้ว’
“ในระยะยาวเป็นแนวทางที่ทำให้เข้าใจผิดเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน ในระยะยาวเราทุกคนตายหมด นักเศรษฐศาสตร์ตั้งตัวเองไว้ง่ายเกินไป งานที่ไร้ประโยชน์เกินไป หากในฤดูที่มีพายุรุนแรง พวกเขาสามารถบอกเราได้เพียงว่าเมื่อพายุผ่านมหาสมุทรจะราบเรียบอีกครั้ง”
– JM Keynes แผนการปฏิรูปการเงิน (1923) Ch. 3.
วลีนี้เป็นการวิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีคลาสสิกที่น่าขัน ซึ่งสุดท้ายแล้วตลาดจะกลับสู่สมดุล “ในระยะยาว”
งานที่แปลกใหม่ของเขา – The General Theory of Employment, Interest and Money (1936) ได้จัดเตรียมกรอบการทำงานสำหรับเศรษฐศาสตร์มหภาคและเป็นการออกจากกรอบแบบคลาสสิกที่จำกัดมากกว่า หลังสงคราม รัฐบาลต่างๆ ในตะวันตกได้ดำเนินการจัดการอุปสงค์ของเคนส์ในความพยายามที่จะบรรลุการจ้างงานเต็มที่ สิ่งนี้ทำให้ประธานาธิบดีอาร์. นิกสันของสหรัฐอเมริกาประกาศในปี 1960 – “ตอนนี้เราทุกคนเป็นชาวเคนส์”
ในปี 1970 ชื่อเสียงในผลงานของเคนส์ถูกท้าทายจากความซบเซาของทศวรรษและการตอบสนองของนักเศรษฐศาสตร์และนักการเงินแนวนีโอคลาสสิก เช่น มิลตัน ฟรีดแมน แต่ภาวะถดถอยครั้งใหญ่ในปี 2551-2556 นำไปสู่การฟื้นคืนความสนใจในคำอธิบายของเคนส์เกี่ยวกับภาวะถดถอยที่ยืดเยื้อ
ในปี 1940 สุขภาพของเขาแย่ลง และเขาต้องลดภาระงานลง อย่างไรก็ตาม หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เขาถูกขอให้มีส่วนร่วมในการเจรจาของอังกฤษกับอเมริกาเกี่ยวกับการชำระหนี้ หน้าที่ของ Keynes คือการเน้นย้ำให้ชาวอเมริกันเห็นว่าอังกฤษล้มละลายแค่ไหน คณะผู้แทนชาวอเมริกันที่พบกับเคนส์รู้สึกประทับใจในสติปัญญาและความหลงใหลของเขาอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถทำตามข้อเรียกร้องของเขาได้ จนกระทั่งรัฐสภาเริ่มกังวลเกี่ยวกับการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในยุโรป และตกลงที่จะขยายเงื่อนไขการให้เครดิต
นอกเรื่องเศรษฐศาสตร์ เคนส์เป็นคนรักศิลปะ โอเปร่า และมีชื่อเสียงในด้านความเฉลียวฉลาดอันยอดเยี่ยมของเขา เขามีสติปัญญาที่น่าเกรงขามและแม้แต่นักวิจารณ์ก็ยอมรับว่าเขามีทั้งสติปัญญาที่ยอดเยี่ยมและพลังแห่งการโน้มน้าวใจ
“ทุกครั้งที่ฉันโต้เถียงกับเคนส์ ฉันรู้สึกว่าชีวิตของฉันอยู่ในกำมือ และแทบจะไม่ได้โผล่ออกมาโดยที่ไม่รู้สึกว่าเป็นคนโง่”
– เบอร์ทรานด์ รัสเซล
นักเศรษฐศาสตร์ชาวออสเตรีย ฟรีดริช ฮาเย็ค ผู้คิดค้นทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ (เศรษฐศาสตร์ออสเตรีย) ซึ่งแตกต่างจากเคนส์อย่างมาก เขียนว่า:
“เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ คนหนึ่งที่ฉันเคยรู้จัก และเป็นคนที่ฉันชื่นชมอย่างไม่มีขอบเขต โลกจะเป็นสถานที่ที่ยากจนกว่ามากหากไม่มีเขา”
คุณสมบัติอีกอย่างของ Keynes คือการมองโลกในแง่ดีและความเชื่อในการหาทางแก้ไข ในขณะที่หลายคนสิ้นหวังกับต้นทุนทางสังคมและเศรษฐกิจของภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ สำหรับเคนส์ เขามองเห็นทางออก – ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนี้
เขาใช้ความรู้ด้านเศรษฐศาสตร์เพื่อสร้างความมั่งคั่งในตลาดหุ้น แม้ว่าในปี 1929 เขาล้มเหลวในการทำนายการตกของตลาดหุ้นและสูญเสียโชคลาภ อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เขาเห็นว่าการลงทุนทางการเงินของเขาให้ผลตอบแทนที่ดี ในขณะที่เขาลงทุนอย่างชาญฉลาดจำนวนหนึ่ง เขาเป็นสมาชิกของ Bloomsbury Group ซึ่งเป็นสังคมที่ทันสมัยของผู้สำเร็จการศึกษาจากเคมบริดจ์ ซึ่งรวมถึงVirginia Woolfและ EMForster
Keynes แต่งงานกับนักบัลเล่ต์ Lydia Lopokova แต่มีเรื่องมากมายกับทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
เขาเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจจากอาการหัวใจวายในปี 2489 ขณะที่เขาช่วยดำเนินการตามข้อตกลงทางเศรษฐกิจหลังสงครามและจัดตั้งระบบเบรตตัน-วูดส์
อ้างจาก: Pettinger, Tejvan . “ ชีวประวัติของ John M Keynes ”, Oxford, www.biographyonline.net เผยแพร่ 3 กุมภาพันธ์ 2013 อัปเดตล่าสุด 9 กุมภาพันธ์ 2018
อิทธิพลของ John M. Keynes
ให้เสียงคัดค้านที่สนธิสัญญาแวร์ซายเกี่ยวกับความรุนแรงของสนธิสัญญาสันติภาพ ต่อมา หลายคนในสหราชอาณาจักรรู้สึกผิดตามเงื่อนไขของสนธิสัญญา ซึ่งเป็นเหตุให้มีการผ่อนปรนอย่างสมเหตุสมผล
คัดค้านมาตรฐานทองคำ ในปีพ.ศ. 2474 สหราชอาณาจักรออกจากโกลด์สแตนดาร์ดซึ่งเคนส์วิพากษ์วิจารณ์มาเป็นเวลานาน
ให้ความหวังในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ดังที่เบอร์ทรานด์ รัสเซลล์กล่าวไว้ในอัตชีวประวัติของเขาว่า “ยังมีหลายคนในอเมริกาที่ถือว่าความหดหู่ใจเป็นการกระทำของพระเจ้า ฉันคิดว่า Keynes พิสูจน์แล้วว่าความรับผิดชอบสำหรับเหตุการณ์เหล่านี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรอบคอบ ”
การโจมตีอย่างต่อเนื่องใน ‘เศรษฐศาสตร์คลาสสิก’ ดั้งเดิม ในช่วงทศวรรษที่ 1930 รัฐบาลของสหราชอาณาจักรและสหรัฐฯ ไม่ได้ฟัง Keynes เลยจริงๆ แต่เขาได้เปลี่ยนการศึกษาเศรษฐศาสตร์ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในหัวข้อนี้ ซึ่งต่อมาจะรวมแนวคิดของเคนส์ไว้ในตำราเรียนและทฤษฎีทางเศรษฐศาสตร์ โจน โรบินสันกล่าวว่า “ ผลที่ตามมาจากการโจมตีของนายเคนส์ที่มีต่อออร์ทอดอกซ์นั้นอยู่ไกลมาก อย่างแรก มันตัดพื้นจากความชอบธรรมที่แสร้งทำเป็นว่าไม่เท่าเทียมกัน และทำให้เรามองเห็นความไร้เหตุผลอันมหึมาของระบบสังคมของเราด้วยตาเปล่า”
เคนส์ได้รับเครดิตในการสร้างสาขาเศรษฐศาสตร์มหภาค ซึ่งจนถึงจุดนั้นเศรษฐศาสตร์ก็เกี่ยวข้องกับเศรษฐศาสตร์จุลภาคเท่านั้น
เคนส์ช่วยเจรจาเงื่อนไขเครดิตกับสหรัฐฯ หลังสงคราม ในปีพ.ศ. 2508 นิตยสารไทม์ได้นำเรื่องหนึ่งโดยยกคำพูดของมิลตัน ฟรีดแมนว่า ” ตอนนี้พวกเราทุกคนเป็นชาวเคนส์เซียน”
เขาเป็นผู้รักความสงบมาตลอดชีวิต ในปี 1936 เขาโต้แย้งว่าอังกฤษควรระดมกำลังเมื่อเผชิญกับภัยคุกคามของนาซี
John Maynard Keynes เกิดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2426 ในเมืองเคมบริดจ์ในครอบครัวนักวิชาการที่มีฐานะดี พ่อของเขาเป็นนักเศรษฐศาสตร์และนักปรัชญา แม่ของเขาเป็นนายกเทศมนตรีหญิงคนแรกของเมือง เขาเก่งด้านวิชาการที่ Eton และ Cambridge University ซึ่งเขาศึกษาคณิตศาสตร์ เขายังเป็นเพื่อนกับสมาชิกของกลุ่มปัญญาชนและศิลปินของ Bloomsbury
หลังจากจบการศึกษา เคนส์ไปทำงานที่สำนักงานอินเดีย และทำงานวิทยานิพนธ์พร้อมกันได้ ซึ่งบ่อยครั้งในช่วงเวลาทำการ ซึ่งทำให้เขาได้รับมิตรภาพที่คิงส์คอลเลจ ในปี พ.ศ. 2451 เขาลาออกจากราชการและกลับไปเคมบริดจ์ หลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เคนส์เข้าร่วมในคลัง และหลังจากสนธิสัญญาสันติภาพแวร์ซาย เขาได้ตีพิมพ์ ‘The Economic Consequences of the Peace’ ซึ่งเขาวิพากษ์วิจารณ์การชดใช้ค่าเสียหายจากสงครามที่เรียกร้องจากเยอรมนีที่พ่ายแพ้และคาดการณ์ล่วงหน้าว่า มันจะส่งเสริมความปรารถนาที่จะแก้แค้นในหมู่ชาวเยอรมัน หนังสือขายดีเล่มนี้ทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก
ในช่วงระหว่างสงครามระหว่างปี เคนส์ได้สะสมทรัพย์สมบัติส่วนตัวจำนวนมากจากตลาดการเงิน และในฐานะที่เป็นข้าราชการของคิงส์คอลเลจ ฐานะทางการเงินของวิทยาลัยดีขึ้นอย่างมาก เขากลายเป็นผู้อุปถัมภ์ศิลปะที่โดดเด่นและเป็นสมาชิกคณะกรรมการของบริษัทหลายแห่ง ในปี 1926 เขาแต่งงานกับ Lydia Lopokova นักบัลเล่ต์ชาวรัสเซีย
ผลงานที่รู้จักกันดีที่สุดของ Keynes คือ ‘The General Theory of Employment, Interest and Money’ ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1936 และกลายเป็นเกณฑ์มาตรฐานสำหรับความคิดทางเศรษฐกิจในอนาคต นอกจากนี้ยังรักษาตำแหน่งของเขาในฐานะนักเศรษฐศาสตร์ที่ทรงอิทธิพลที่สุดของสหราชอาณาจักร และด้วยการถือกำเนิดของสงครามโลกครั้งที่สอง เขาทำงานให้กับคลังอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2485 เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกของสภาขุนนาง
ในช่วงปีสงคราม เคนส์มีบทบาทสำคัญในการเจรจาเพื่อกำหนดระเบียบเศรษฐกิจระหว่างประเทศหลังสงคราม ในปีพ.ศ. 2487 เขาได้นำคณะผู้แทนชาวอังกฤษเข้าร่วมการประชุม Bretton Woods ในสหรัฐอเมริกา ในการประชุม เขามีส่วนสำคัญในการวางแผนของธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ เขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 21 เมษายน 2489
