จุดจบของความยิ่งใหญ่ของเอกภพ
ในปี 1987 โรเบิร์ตเบรนต์ทัลลีได้ระบุ ราศีมีน – ซีตัสซูเปอร์คลัสเตอร์คอมเพล็กซ์ ซึ่งเป็นเส้นใยกาแลคซีที่ทางช้างเผือกอาศัยอยู่ มีความยาวประมาณ 1 พันล้านปีแสง ในปีเดียวกันนั้นมีการค้นพบบริเวณที่ใหญ่ผิดปกติซึ่งมีการกระจายตัวของกาแลคซีต่ำกว่าค่าเฉลี่ยมากนั่นคือ Giant Void ซึ่งวัดได้ 1.3 พันล้านปีแสง จากข้อมูล redshift survey ในปี 1989 Margaret Geller และ John Huchra ได้ค้นพบ “Great Wall “
ซึ่งเป็นแผ่นกาแลคซีมากกว่า 500 ล้าน ปีแสง ยาวและกว้าง 200 ล้านปีแสง แต่หนาเพียง 15 ล้านปีแสง การมีอยู่ของโครงสร้างนี้หลีกเลี่ยงการแจ้งเตือนเป็นเวลานานเนื่องจากต้องมีการระบุตำแ หน่งของกาแลคซีในสามมิติซึ่งเกี่ยวข้องกับการรวมข้อมูลตำแหน่งเกี่ยวกับกาแลคซีกับข้อมูลระยะทางจาก redshifts สองปีต่อมานักดาราศาสตร์ Roger G. Clowes และ Luis E. Campusano ได้ค้นพบ Clowes – Campusano LQG ซึ่งเป็นกลุ่มควาซาร์ขนาดใหญ่ ซึ่งวัดได้สองพันล้านปีแสงที่จุดที่กว้างที่สุดซึ่งเป็น โครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดที่รู้จักในจักรวาล ณ เวลาที่ประกาศ ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2546 มีการค้นพบโครงสร้างขนาดใหญ่อีกแห่งคือ กำแพงเมืองสโลน ในเดือนสิงหาคม 2550 มีการตรวจพบ supervoid ที่เป็นไปได้ในกลุ่มดาว Eridanus มันเกิดขึ้นพร้อมกับ ‘จุดเย็น CMB ‘ ซึ่งเป็นบริเวณที่เย็นบนท้องฟ้าไมโครเวฟซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างมากภายใต้แบบจำลองจักรวาลวิทยาที่เป็นที่นิยมในปัจจุบัน supervoid นี้อาจทำให้เกิดจุดเย็นได้ แต่การทำเช่นนั้นจะต้องมีขนาดใหญ่อย่างไม่น่าเป็นไปได้อาจเป็นพันล้านปีแสงเกือบจะใหญ่เท่ากับ Giant Void ที่กล่าวถึงข้างต้น
ปัญหาที่ยังไม่ได้แก้ไขในฟิสิกส์ :
โครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดในจักรวาลมีขนาดใหญ่กว่าที่คิด โครงสร้างที่แท้จริงเหล่านี้หรือความผันผวนของความหนาแน่นแบบสุ่มหรือไม่
(ปัญหาที่ยังไม่ได้แก้ไขเพิ่มเติมในทางฟิสิกส์)
คอมพิวเตอร์จำลองภาพของพื้นที่ที่มีพื้นที่มากกว่า 50 ล้านปีแสงซึ่งนำเสนอการกระจายแหล่งกำเนิดแสงขนาดใหญ่ที่เป็นไปได้ใน เอกภพ – ผลงานสัมพัทธ์ที่แม่นยำของกาแลคซีและ ควาซาร์ ไม่ชัดเจน
โครงสร้างขนาดใหญ่อีกแบบหนึ่งคือ SSA22 Protocluster ซึ่งเป็นกลุ่มกาแลคซีและฟองก๊าซขนาดมหึมาที่วัดได้ประมาณ 2 00 ล้านปีแสง
ในปี 2554 มีการค้นพบกลุ่มควาซาร์ขนาดใหญ่ U1.11 ซึ่งวัดได้ประมาณ 2.5 พันล้านปีแสง เมื่อวันที่ 11 มกราคม 2013 กลุ่มควาซาร์ขนาดใหญ่อีกกลุ่มหนึ่งคือ Huge-LQG ถูกค้นพบซึ่งวัดได้ว่ามีความยาวสี่พันล้านปีแสงซึ่งเป็นโครงสร้างที่รู้จักกันมากที่สุดในจักรวาลในเวลานั้น ในเดือนพฤศจิกายน 2013 นักดาราศาสตร์ได้ค้นพบ Hercules – Corona Borealis Great Wall ซึ่งมีโครงสร้างที่ใหญ่กว่าเดิมถึงสองเท่า มันถูกกำหนดโดยการทำแผนที่ของ การระเบิดของรังสีแกมมา .
จุดจบของความยิ่งใหญ่
จุดจบของความยิ่งใหญ่คือมาตราส่วนเชิงสังเกตที่ค้นพบที่ประมาณ 100 Mpc (ประมาณ 300 ล้านแสง – ปี) โดยที่ความเป็นก้อนที่เห็นในโครงสร้างขนาดใหญ่ของ จักรวาล นั้น ทำให้เป็นเนื้อเดียวกัน และ ไอโซโทรไลซ์ ตาม หลักการจักรวาล . ในระดับนี้ไม่ปรากฏ เศษส่วน แบบสุ่มหลอก ซุปเปอร์คลัสเตอร์ และ เส้นใย ที่เห็นในการสำรวจขนาดเล็กจะ สุ่ม ในระดับที่การกระจายอย่างราบรื่นของเอกภพสามารถมองเห็นได้ จนกระทั่งการสำรวจ redshift ของปี 1990 เสร็จสมบูรณ์จึงสามารถสังเกตมาตราส่วนนี้ได้อย่างแม่นยำ
การสังเกตการณ์
“ภาพพาโนรามาของท้องฟ้าใกล้อินฟราเรดทั้งหมดเผยให้เห็นการกระจายของ กาแลคซีที่อยู่นอก ทางช้างเผือก ภาพนี้ได้มาจาก 2MASS Extended Source Catalog (XSC) – มากกว่า 1.5 ล้านกาแลคซีและ Point Source Catalog (PSC) – เกือบ 0.5 พันล้าน ดาวทางช้างเผือกกาแล็กซีมีรหัสสีโดย ‘redshift ‘ ที่ได้จาก UGC , CfA , Tully NBGC, LCRS, 2dF , 6dFGS และ SDSS แบบสำรวจ (และจากข้อสังเกตต่างๆที่รวบรวมโดย NASA Extragalactic Database ) หรือโฟโต้ – เมตริกที่อนุมานได้จากแถบ K (2.2 μm ) สีน้ำเงินเป็นแหล่งที่ใกล้ที่สุด (z < 0.01); green are at moderate distances (0.01 < z < 0.04) and red are the most distant sources that 2MASS resolves (0.04 < z < 0.1). The map is projected with an equal area Aitoff in the Galactic system (Milky Way at center).”
อีกตัวบ่งชี้ของโครงสร้างขนาดใหญ่คือ ‘Lyman-alpha forest ‘นี่คือชุดของ แนวกราดูดซับ ที่เรียงในสตรีทของแสงจาก ควาโค ซึ่งเป็น int ผิดพลาดเมื่อระบุการมีอยู่ของเซฟ แผ่นบาง ๆ ขนาดใหญ่ (ส่วนใหญ่เป็นรากฐาน กุ้ ) แผ่นเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับการมาตัวของดาราจักรใหม่
ต้องใช้ความระมัดระวังในการรถไฟในระดับจักรวาลเนื่องจาก สิ่งต่าง ๆ มักจะแตกต่างจากที่มัน ความคิดเห็นเกี่ยวกับเพลงนี้ กาแลคซี) โค้งโดยรอบคูถ (ตามที่ได้รับโดย ฐานสัมพัทธภาพทั่วไป ) และโหมดแบนแสงที่ผ่านไปการใช้ความลาดตระเวนความรุนแรงที่มีประโยชน์ในบางครั้งสามารถ ขยายกาชาชีีย์ที่อยู่ห่างไกลได้ทำให้ตรวจจับได้ง่ายขึ้น การปรับความเข้มที่เข้มงวด (แรงถ่านด้วยแรงขัด) โดยจักรวาลที่ลูกโดยทั่วไปยังคงขนาดใหญ่ที่ได้อย่างละเอียด
ลูกค้าขนาดใหญ่ของเอกภพยังมีลักษณะที่แตกต่างกันหากใช้เพียง redshift ในการ วัดระยะทางไปยังกาแลคซีเช่นกาแลคซีที่อยู่ด้านหลังกระจุกกาแลคซีถูกซอยและปูมันดังนั้นมีการเปลี่ยนสีฟ้าเล็กน้อย (เทียบกับว่าจะเป็นถ้าไม่มีพรม ) ที่ด้านข้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆจะเปลี่ยนสีเป็นสีแดงความคุมขังของคูถคูหาถูกควบคุมถ้าใช้ redshifts เพื่อวัดระยะทางผลในทางที่จะเกิดขึ้นกับกาแลคซีที่อยู่ตู้กระจุกดาว: กาแลคซี มีการพูดแบบสุ่มรอบ ๆ ไดอะแกรมและเมื่อการแข่งขันแบบเหล่านี้ถูกปรับเป็นสีแดงคลัสเตอร์จะยืดออกสิ่งนี้ทำให้เกิด “นิ้วของพระเจ้า ” – ภาพแปรผันของดาราจักรสายยาวที่หลักการ มาที่โลก
Cosmography ของจักรวาลจักรวาลของโลก
ที่ชะ Hydra-Centaurus Supercluster ความผิดปกติของแรงปัดที่เรียกว่า Great Attractor มีผลต่อการเดินทางของกาแลคซีในแถวหลายล้านปีแสงกาแลคซีเหล่านี้ทั้งหมด เปลี่ยนเป็นสีแดง ตาม กฎของฮับเบิล สิ่งนี้ คำชี้ว่าพวกมันกำลังถอยห่างจากเราและจากกัน แต่การเปลี่ยนแปลงในการเปลี่ยนสีแดงของพวกมันไม่เพียงพอที่จะเปิดเผยการมีอยู่ของคว ฟามมิ่งของประเทศที่ถ่างกับกาแลคซีหลิมหมื่นแห่ง
ผู้ดึงดูดผู้ยิ่งใหญ่ถูกค้นพบในปี 1986 อยู่ในระยะห่างระหว่าง 150 ล้านถึง 250 ล้านปีแสง (250 ล้านเป็นค่าน้อย ล่าสุด) ในสวนของ Hydra และ Centaurusกลุ่มดาว ในใกล้เคียงมีกาเฆีแก่ขนาดใหญ่ที่เหนือกว่าซึ่งหลายแห่งกำลังชนกับคาน น้ำครำจำนวนมาก
ในปี 1987 astronomerร. Brent Tully จากสถาบันระยะของ University of Hawaii ระบุสิ่งที่เขาเรียกว่า ราศีมีน – Cetus Supercluster Complex ซึ่งมีหมอนหนึ่งพันล้าน ปีแสง ที่ ขับและ 150 ล้านปีแสงซึ่งเขากล่าวว่า Local Supercluster ถูกฝังอยู่
