การแสดงที่เสนอของแพนพังเมีย
แพนพังเมียสามารถทำได้กับระหว่างดาว (ระหว่าง ระบบดาว ) หรือภัยคุกคาม (ระหว่าง ภัยในระบบดาวเดียวกัน ); การขนส่งการขนส่งของมันอาจรวมถึง ดาวหาง , ความดันขัด และ lithopanspermia (แจ้งที่ขุดอยู่ในหิน) การถ่ายโอนข้อมูลจากพื้นที่ที่ไม่มีชีวิตได้รับการบันทึกไว้ เป็นอย่างดีดังที่เห็นได้จาก อุกกาบาตที่มาจากดาวอังคาร ที่พบบนโลก ยานสำรวจอวกาศ อาจเป็นการขนส่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเดินทางข้ามความปลอดภัยในระบบสุริยะ หรือมากกว่านั้นเทียบเคียงการทำงานขั้นตอนขั้นตอนที่ การจัดการการกวาดล้าง เพื่อลดความสำเร็จต่อการปนเปื้อนของอาจจะมีการค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้บางประเภท Tersicoccus phoenicis อาจส่งต่อขั้นตอนที่ใช้ใน สิ่งอำนวยความสะดวกห้องสะอาดประกอบยานอวกาศ .
ในปี 2555 นักคณิตศาสตร์ Edward Belbruno และนักวิทยาศาสตร์ Amaya Moro-Martínและ Renu Malhotra เสนอ ว่า การควบคุมระดับต่ำ ของหินในเด็กก่อกำเนิดของดาวใน กระจุกดาวเกิด เป็นเรื่องธรรมดาและไม่ใช่ของหายากในเวทีจักรทั่วไปในกาแลกเล็กนี้ยังมี การเสนอแพนเพอร์เมียโดยขู่จากบังคับไปยังพันธุ์พันธุ์ของ โลกหรือส่งจากโลกไปยังเสา ระบบป้องกัน อื่น ๆ หนึ่งในการบิดวิเคราะห์โดยผู้สมัคร Thomas Dehel (2006) เสนอว่าสนามมี พลาสมอยด์ ที่พุ่งออกมาจาก ไฟนีโตสเฟียร์ อาจเลื่อนสปอร์บางส่วนที่ยกออกจากชั้นบรรยากาศของโลกด้วยความเร็วที่จะข้ามดวงดาวได้ที่ว่างไปยังระบบอื่นก่อนที่สปอร์จะถูกทำลาย ในปี 2020 นักบรรพชีวินวิทยา Grzegorz Sadlok ได้เสนอเนื้อหาที่มีชีวิตสามารถขนส่งทางระหว่างดวงดาวบนบกนอกระบบเร่ร่อนและ / หรือนอกโลกได้
Radiopanspermia
ในปี 1903 Svante Arrhenius ตีพิมพ์ในบทความของเขาเรื่องการกระจายของสิ่งมีชีวิตในอวกาศซึ่งการรวบรวมนี้เรียกว่า radiopanspermia ซึ่งรูปแบบของสิ่งมีชีวิตด้วยกล้องสามารถแพร่กระจายในอวกาศได้โดยได้ รับแรงแบกจาก รังสี จากดาว Arrhenius เป็นที่เรียงกันอยู่ว่าที่มีขนาดต่ำกว่า 1.5 μmจะกระจายกระจายด้วยความเร็วสูงโดยความดันของดวงอาทิตย์เนื่องจากประสิทธิภาพของมันลดลงตาม ขนาดที่เพิ่มขึ้นของกระโปรงหลังนี้มีไว้สำหรับขนา ดเล็กมากเช่นสปอร์ของปั่นเดี่ยว
คำวิจารณ์หลักของรังสี radiopanspermia มาจาก Iosif Shklovsky และ Carl Sagan ผู้ซึ่งชี้ให้เห็นถึงการอธิบาย การกระทำที่ร้ายแรงของการกระทำของข้าศึกสีเทา (UV และ X-rays ) ในจักรวาลโดยไม่ทิ้งถึง Wallis และ Wickramasinghe ในปี 2547 ว่าการขนส่งเนื้อหาหรือเนื้อหาของเอกสาร มีความสำคัญอย่างยิ่งยวดกว่า lithopanspermia ในแง่ของจำนวนที่ถ่ายโอนถึงจะคิดเป็นอัตราการตายของร้อนที่ไม่มีการป้องกันในระหว่างการขนส่ง
จากข้อมูลที่รวบรวมโดยการบีบ ERA , BIOPAN , EXOSTACK และ EXPOSE ระบุว่าสปอร์ที่แยกได้รวมถึงของ B. subtilis ถูกฆ่าหากต้องควบคุมด้วยสภาพความอดทนเพียงไม่กี่วินาที แต่ถ้าป้องกันไม่ได้ UV สปอร์จะสามารถอยู่รอดในไม่ได้ถึงข้ามปีในขณะที่ฝังอยู่ในดินเหนียว หรือผงอุกกาบาต (อุกกาบาตเทียม)
จำเป็นต้องมีการป้องกันขั้นตอนเพื่อป้องกันปอร์จากรังสี UV: การได้รับ DNA ที่ไม่มีการป้องกันรังสี UV จากและน่าเบื่อไอออไนซ์จะแตกออก เป็นฐานที่เป็นส่วนผสมของพวกนี้การเปิดเผย DNA ไปยังหน่วยงานสุริยะสูงเฉพาะอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดความผิดปกติของ DNA ดังนั้นการขนส่ง DNA หรือ RNA ที่ไม่มีการป้องกันในระหว่างเที่ยวบิน แสงเพียงอย่างเดียวอย่างเดียวไม่น่าเป็นไปได้อย่างยิ่ง
ความเป็นไปได้ของวิธีการอื่นของการขนส่งสปอร์ที่ได้รับการป้องกันที่มีขนาดใหญ่กว่าเข้าสู่ระบบสุริยะชั้นนอกเช่นผ่าน การจับด้วยแรงเต้นขัดของดาวหางในขณะนี้ยังไม่ทราบเสียง
จากข้อมูลการทดลองกับผลของรังสีและความมั่นคงของเคสได้ว่าสำหรับการเดินทางที่นับเช่นนี้ต้องใช้หินขนาด ก้อนหินที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าหรือเ ท่าเทียบกับ 1 ไมโครซอฟท์ป้องกันการคำนวณได้อย่างมีประสิทธิภาพเช่นสปอร์ของปั่นกับกาแลคซี ราชวรมหาวิหาร ผลลัพธ์ที่ว่านี้ต้องใช้สปอร์เดี่ยวที่ขับโดย ความดันเช็คของดวงอาทิตย์ซึ่งต้องใช้เวลาหลายปีในการเดินทางระหว่างประเทศและความร่วมมือความเป็นไปได้ที่จะมีการถ่ายโอนการทำงานร่วมกัน ยากไร้น้อย หรือ ดาวหาง ที่เรียกว่า lithopanspermiahypothesis.
Lithopanspermia
Lithopanspermia การถ่ายโอนสิ่งมีชีวิตในดวงหนึ่งไปยังอีกดวงหนึ่งโดยอาศัยกระแส หรือดวงดาวชำนาญยังคงเก็งกำไรถึงจะไม่มีการแปลว่า lithopanspermia เกิดขึ้นในระบบสุริยะ แต่ขั้นตอนก็เป็นไปตามการทดลอง
การขับออกของ – เพื่อให้ lithopanspermia เกิดนักวิจัยได้แนะนำว่าเทรน ต้องรอดจากการขับออกจากพื้นผิวทำความสะอาดซึ่งเกี่ยวข้องกับแรงและแรงกระแทกที่รุนแรงกับการฝึกซ้อมที่น่าสนใจค่าพลังแรงกระแทกจากหินที่ออกพุ่งเข้ามาได้จากอุกกาบ ตบนดาวเราบอกถึงความหลังแรงกระแทกประมาณ 5 ถึง 55 GPa ความชื่น 3 Mm / s และ ขโมย ที่ 6 Gm / s และ post-shock เพิ่มขึ้นประมาณ 1 K ถึง 1,000 K. เพื่อตรวจสอบผลของการเร่งความเร็วในระหว่างการขับออกของจุลินทรีย์วิธีการใช้ปืนไรเฟิลและเครื่องปั่นเหวี่ยงพิเศษได้ประสบความสำเร็จภายใต้สภาพอวกาศจำลอง
การอยู่รอดระหว่างการขนส่ง – การอยู่รอด ของจุลินทรีย์ได้รับ ศึกษาอย่างกว้างขวางโดยใช้ทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกจำลองและในวงโคจรต่ำของโลก มีการคัดเลือกจุลินทรีย์จำนวนมากสำหรับการทดลองสัมผัส มีความเป็นไปได้ที่จะแยกจุลินทรีย์เหล่านี้ออกเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มที่ เกิดจากมนุษย์และ เอ็กซ์ตรีมฟิลล์ การศึกษาจุลินทรีย์ที่เกิดจากมนุษย์มีความสำคัญต่อสวัสดิภาพของมนุษย์และภารกิจที่ต้องจัดการในอนาคต ในขณะที่สัตว์ชนิดนี้มีความสำคัญต่อการศึกษาข้อกำหนด ทางสรีรวิทยาของการอยู่รอดในอวกาศ
การเข้าสู่ชั้นบรรยากาศ – สิ่งสำคัญของสมมติฐาน lithopanspermia ที่จะทดสอบคือจุลินทรีย์ที่อยู่บนหรือภายในหินสามารถอยู่รอดจากการเข้าสู่อวกาศผ่านชั้นบรรยากาศของโลกได้ (ค็อกเซล, 2551). เช่นเดียวกับการพุ่งออกของดาวเคราะห์สิ่งนี้สามารถทดลองได้โดยมีจรวดและยานโคจรที่ทำให้เกิดเสียงที่ใช้ในการทดลองทางจุลชีววิทยา B. subtilis สปอร์ที่ฉีดเชื้อลงบนโดม หินแกรนิต อยู่ภายใต้การขนส่งในชั้นบรรยากาศ hypervelocity (สองครั้ง) โดยการปล่อยสู่ความสูง ∼120 กม. บนจรวดสองขั้นตอน Orion แสดงให้เห็นว่าสปอร์รอดชีวิตจากด้านข้างของหิน แต่ไม่สามารถอยู่รอดได้บนพื้นผิวที่หันไปข้างหน้าซึ่งอยู่ภายใต้อุณหภูมิสูงสุด 145 ° C การมาถึงภายนอกของจุลินทรีย์ สังเคราะห์แสง อาจมีผลกระทบอย่างมากต่อกระบวนการวิวัฒนาการทางชีววิทยาบนดาวเคราะห์ที่มีหัวเชื้อ เนื่องจากสิ่งมีชีวิตที่สังเคราะห์ด้วยแสงต้องอยู่ใกล้กับพื้นผิวของหินเพื่อให้ได้พลังงานแสงที่เพียงพอการขนส่งในชั้นบรรยากาศอาจทำหน้าที่เป็นตัวกรองสิ่งมีชีวิตเหล่านี้โดยการทำให้ชั้นผิวของหินละลาย แม้ว่า ไซยาโนแบคทีเรีย ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าสามารถอยู่รอดจากสภาพการผึ่งให้แห้งและการเยือกแข็งของอวกาศในการทดลองวงโคจรได้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์เนื่องจากการทดลองของ STONE แสดงให้เห็นว่าพวกมันไม่สามารถอยู่รอดในชั้นบรรยากาศได้ ดังนั้นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สังเคราะห์แสงที่อยู่ลึกเข้าไปในหินจึงมีโอกาสรอดจากทางออกและกระบวนการเข้า (ดูเพิ่มเติม: การอยู่รอดของผลกระทบ ) งานวิจัยที่นำเสนอใน European Planetary Science Congress ในปี 2015 ชี้ให้เห็นว่าการขับออกการเข้าและผลกระทบเป็นสิ่งที่อยู่รอดได้สำหรับสิ่งมีชีวิตที่เรี ยบง่ายบางชนิด
ภาวะแพนเปอร์เมียจากอุบัติเหตุ
Thomas Gold ศาสตราจารย์ด้าน ดาราศาสตร์ เสนอสมมติฐานของ “ขยะจักรวาล” ในปี 1960 ว่าสิ่งมีชีวิตบนโลกอาจเกิดขึ้นโดยบังเอิญจากกองขยะ ผลิตภัณฑ์ที่ทิ้งบนโลกเมื่อนานมาแล้วโดย สิ่งมีชีวิตนอกโลก
panspermia กำกับ
panspermia ที่กำกับไว้เกี่ยวข้องกับการขนส่งจุลินทรีย์ในอวกาศโดยเจตนาส่งมายังโลกเพื่อเริ่มต้นชีวิตที่นี่หรือส่งจากโลกไปยังระบบดาวเคราะห์ใหม่ที่มีชีวิตโดย แนะนำสายพันธุ์ ของจุลินทรีย์บนดาวเคราะห์ที่ไม่มีชีวิต ผู้ได้รับรางวัลโนเบล Francis Crick พร้อมด้วย Leslie Orgel เสนอว่าสิ่งมีชีวิตอาจถูกแพร่กระจายไปโดยเจตนาโดยอารยธรรมต่างดาวขั้นสูง แต่เมื่อพิจารณาจาก “RNA world ในยุคแรก ๆ “คริกตั้งข้อสังเกตในภายหลังว่าสิ่งมีชีวิตอาจกำเนิดขึ้นบนโลก มีการเสนอว่ามีการเสนอ panspermia แบบ “ชี้นำ” เพื่อต่อต้านการคัดค้านต่างๆรวมถึงข้อโต้แย้งที่ว่าจุลินทรีย์จะถูกปิดใช้งานโดยสภาพแวดล้อมในอวกาศและ รังสีคอสมิก ก่อนที่พวกมันจะมีโอกาสพบกับโลก 337>
ในทางกลับกัน pans permia ที่กำกับการทำงานได้ถูกเสนอเพื่อรักษาความปลอดภัยและขยายชีวิตในอวกาศ สิ่งนี้อาจได้รับแรงจูงใจจากจริยธรรมทางชีวภาพที่ให้คุณค่าและพยายามที่จะเผยแพร่รูปแบบพื้นฐานของยีนอินทรีย์ / รูปแบบชีวิตโปรตีนของเรา โปรแกรมแพนไบโอติกจะสร้างระบบดาวเคราะห์ใหม่ในบริเวณใกล้เคียงและกระจุกดาวดวงใหม่ในกลุ่มเมฆระหว่างดวงดาว เป้าหมายที่อายุน้อยเหล่านี้ซึ่งชีวิตในท้องถิ่นยังไม่ก่อตัวขึ้นหลีกเลี่ยงการแทรกแซงใด ๆ กับชีวิตในท้องถิ่น
