การส่งคืนตัวอย่างยานอวกาศ
เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2549 เวลา 05:57 น. UTC เกาะส่งคืนดันแยกจากดาวได้สำเร็จ SRC เข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลกอีกครั้งในเวลา 09:57 UTC ด้วยความเร็ว 12.9 กม. / เพลงซึ่งเป็นจังหวะย้อนกลับไปสู่ชั้นบรรยากาศของโลกที่เดินเร็วที่สุดผู้ป่วยที่มนุษย์สร้างขึ้นมาตามจังหวะย้อนกลับอย่างรุนแรงโดยเปลี่ยนจากความเร็ว Mach 36 ไปเป็นความเร็วสูงช่วงต้นเดือน 110 ขั้นต่ำ การ ชาติตัว คือ 34 g พบ 40 เพลงในการย้อนกลับที่ระดับความสูง 55 กม. ภาคเหนือ Spring Creek, Nevada
ตัวดูดซับที่ชุบด้วยฟีนอลิก (PICA) แผ่นป้องกันความร้อน ผลิตโดย Fiber Materials Inc. สูงกว่า 2,900 ° C ในระหว่างการกลับเข้าที่สูงชันจากนั้นดันจากนั้นเดินตรงไปยังทิศทางในที่สุดก็ลงในเวลา 10:12 UTC ที่ Utah Test and Training Range ใกล้กับกองทัพ Dugway Proving Ground จากนั้นป้อมขนส่งโดยเครื่องบินจากยูทาห์ไปยัง ฐานทัพอากาศเอลลิงตัน ใน ฮุ่ย , ฐานก. ส จากนั้นเดินไปตามถนนในขบวนรถที่ไม่มีการแจ้งเตือนไปยังสถานที่ดูแลรักษาพยาบาลที่ ศูนย์จอห์นสัน ในฮูเหยียบเริ่มการกำจัด
ดาว ในยูทาเยสความสำเร็จ ที่ Wikinews
การทำผลสำเร็จ
ละอองฝุ่นที่มองเห็นได้ในตัวเก็บ airgel
คุ้มค่านำไปที่ ห้องสะอาด ด้วยค่าความสะอาด 100 ความสูงของห้องป่วยในโรงพยาบาลเพื่อให้แจ้งให้ทราบถึงขั้นตอนดวงดาวและดาวหางไม่ปนเปื้อนการชี้แนะชี้ให้เห็นว่ามีฝุ่น กล้องตรวจสอบ อย่างน้อยหนึ่งล้านชิ้นถูก ฟื้นฟูอ หมี่ในตัวสะสม airgel พบว่า 10 เข็มมีขนาดอย่างน้อย 100 ไมโครรวบ (0.1 มม.) และใหญ่สูงสุด 1,000 ไมโครว์มอนิเตอร์ (1 มม.) ไบนี้ยังพบ ผลความเร็วรอบ 45 ละอองดวงดาว บนตัวเก็บซ่อนซึ่งอยู่ที่ด้านหลังของตัวเก็บฝุ่นดาวหางทีมกำจัดจะกำจัดและกำจัดฝุ่นผ่าน โครงการคอมพิวเตอร์แบบกระจาย , Stardust @ Home .
ในเดือนธันวาคม 2549 มีการตีพิมพ์บทความ 7 เรื่องในวารสารวิทยาศาสตร์ วิทยาศาสตร์ รายงานถึงรายละเอียดรายละเอียดของการหลีกเลี่ยงจากผลการวิจัยรวมไฟล์ หลากหลายประเภท รวมทั้งสองชนิดที่มี มี ที่ใช้งานได้ทางเดิน อะลิฟาติกสตรีทสตรีทสตรีท ที่มีความยาวโซ่ยาวกว่าที่ได้ในดาว แบบกระจาย ; อะมอร์ฟัส ซิลิเกตที่อุดมสมบูรณ์ นอกเหนือจากซิลิเกตที่เป็นผลึกเช่น โอลิวีน และ ไพร็อกซีน ซึ่งพิสูจน์ความสอดคล้องกับการผสมของ ระบบสุริยะ และสสารระหว่างดวงดาว ก่อนหน้านี้อนุมาน สเปกโทรสโคปิก จากการสังเกตภาคพื้นดิน พบว่าไม่มีแร่ธาตุไฮดรัสซิลิเกตและคาร์บอเนตซึ่งบ่งชี้ว่าไม่มีการแปรรูปเป็นน้ำของฝุ่นดาวหาง นอกจากนี้ยังพบคาร์บอนบริสุทธิ์จำนวน จำกัด (CHON ) ในตัวอย่างที่ส่งคืน พบ methylamine และ ethylamine ใน airgel แต่ไม่เกี่ยวข้องกับอนุภาคเฉพาะ
ในปี 2010 ดร. แอนดรูว์เวสต์ฟาลประกาศว่า สตาร์ดัสต์ @ บ้าน อาสาสมัครบรูซฮัดสันพบแทร็ก (ชื่อ “I1043,1,30”) ท่ามกลางภาพจำนวนมากของแอร์เจลที่อาจมี เม็ดฝุ่นระหว่างดวงดาว โปรแกรมช่วยให้การค้นพบของอาสาสมัครเป็นที่รู้จักและตั้งชื่อโดยอาสาสมัคร ฮัดสันตั้งชื่อการค้นพบของเขาว่า “Orion”
ในเดือนเมษายน 2011 นักวิทยาศาสตร์จาก University of Arizona ได้ค้นพบหลักฐานการมีน้ำเป็นของเหลวในดาวหาง Wild 2 พวกเขาพบแร่ธาตุเหล็กและ คอปเปอร์ซัลไฟด์ ที่ต้องเกิดขึ้นเมื่อมีน้ำ การค้นพบนี้ทำลายกระบวนทัศน์ที่มีอยู่ซึ่งดาวหางไม่เคยอบอุ่นพอที่จะละลายน้ำแข็งจำนวนมากได้ ในฤดูใบไม้ผลิของปี 2014 มีการประกาศการฟื้นตัวของอนุภาคของฝุ่นระหว่างดวงดาวจากภารกิจ Stardust ของโปรแกรม Discovery
ที่ตั้งยานอวกาศ
แคปซูลส่งคืนปัจจุบันตั้งอยู่ที่ พิพิธภัณฑ์การบินและอวกาศแห่งชาติ ใน วอชิงตันดีซี เริ่มจัดแสดงในวันที่ 1 ตุลาคม 2551 ซึ่งเป็นวันครบรอบ 50 ปีของการก่อตั้ง NASA . แคปซูลส่งกลับจะแสดงในโหมดการเก็บตัวอย่างควบคู่ไปกับตัวอย่างของ airgel ที่ใช้ในการเก็บตัวอย่าง
ผลลัพธ์
ตัวอย่างดาวหางแสดงให้เห็นว่าบริเวณภายนอกของ ระบบสุริยะตอนต้น ไม่ได้ถูกโดดเดี่ยวและไม่ใช่ที่หลบภัยที่วัสดุระหว่างดวงดาวสามารถดำรงอยู่ได้ ข้อมูลชี้ให้เห็นว่าวัสดุในระบบสุริยะภายในที่มีอุณหภูมิสูงก่อตัวขึ้นและต่อมาได้ถูกถ่ายโอนไปยัง แถบไคเปอร์ .
ไกลซีน
ในปี 2009 ได้มีการประกาศโดย NASA ว่านักวิทยาศาสตร์ระบุว่าเป็นหนึ่งใน โครงสร้างทางเคมีพื้นฐานของสิ่งมีชีวิตในดาวหางเป็นครั้งแรก: ตรวจพบ ไกลซีน ซึ่งเป็นกรดอะมิโนในวัสดุที่ขับออกมาจากดาวหางไวลด์ 2 ในปี 2547 และถูกจับโดยยานสำรวจละอองดาว มีการตรวจพบไกลซีนในอุกกาบาตมาก่อนและยังมีการสังเกตในเมฆก๊าซระหว่างดวงดาวอีกด้วย แต่การค้นพบของสตาร์ดัสต์ถูกอธิบายว่าเป็นวัตถุดาวหางชนิดแรก การวิเคราะห์ไอโซโทประบุว่า การทิ้งระเบิดอย่างหนักในช่วงปลาย รวมถึงผลกระทบของดาวหางหลังจากที่โลกรวมตัวกัน แต่ก่อนที่สิ่งมีชีวิตจะวิวัฒนาการ คาร์ลพิลเชอร์ซึ่งเป็นผู้นำสถาบันโหราศาสตร์วิทยาของนาซาให้ความเห็นว่า “การค้นพบไกลซีนในดาวหางสนับสนุนแนวคิดที่ว่าโครงสร้างพื้นฐานของชีวิตมีอยู่ทั่วไปในอวกาศและเสริมสร้างข้อโต้แย้งที่ว่าชีวิตในจักรวาลอาจเป็นเรื่องธรรมดามากกว่าหายาก”
การออกแบบยานอวกาศ
รถบัสของยานอวกาศมีความยาว 1.7 ไมโครเมตร (5 ฟุต 7 นิ้ว) และ 0.66 ไมโครเมตร (ความกว้าง 2 เรือบัสส่วนใหญ่สร้างด้วย กราไฟต์ ตั๋วเครื่องบินที่มีเบาะแสของยานอวกาศที่พัฒนาโดย Lockheed Martin Astronautics รังผึ้งอลูมิมานอยู่ข้างใต้; ยานอวกาศถูกเรียกด้วยโพลีไซยาไมโครเวฟ Kapton เพื่อการป้องกันการรักษาความปลอดภัยหน่วยรบยานอวกาศได้รวมการออกแบบและเทคโนโลยีทั้งหมดที่ใช้ในภารกิจที่ผ่านมาหรือหน้านี้ได้รับการ พัฒนาสำหรับภารกิจในโดย Small Spacecraft Technologies Initiative (SSTI) ยานอวกาศมีเครื่องมือทางวิทยุห้าชิ้นในการรวบรวมข้อมูลที่น่าเบื่อเก็บฝุ่นละอองดาวซึ่งถูกนำกลับมาสร้างโลกเพื่อทำการ
การควบคุมและ การขับเคลื่อน
ยานมี สามแกนมีความเสถียร ด้วยแปด 4.41 Nhydrazinemonopropellantthrusters และ 8 1- นิวตัน เครื่องขับดันเพื่อรักษา การควบคุมความเร็ว (ปฐมนิเทศ); การซ้อมรบเล็กน้อยที่จำเป็นต้องดำเนินการโดยเครื่องขับดันเหล่านี้เช่นกันยานอวกาศเปิดตัวด้วยจรวดแรงดัน 80 หนักข้อมูลสำหรับการกำหนดตำแหน่งยานยนต์จัดทำโดยกล้องดูดาว โดยใช้ FSW เพื่อ กำหนดให้ (เข็มทิศดาวยั่ว) ปรับขนาดความกว้าง และเสาดวงอาทิตย์ สองตัว .
การไมโครเวฟ
สำหรับการมอกับ Deep Space Network ยานอวกาศ จะส่งข้อมูลข้าม X-band โดยใช้ทางลาด 0.6 ไมโครเมตร (2 ฟุต 0 นิ้ว) สูงเสาอากาศรับสัญญาณ เสาอากาศรับต่ำ (MGA) และเสาอากาศขยายกำลัง ( LGA) ขึ้นอยู่กับระยะของภารกิจและการออกแบบช่องสัญญาณ 15 สัปดาห์เดิมมีไว้สำหรับ ยานอวกาศแคสสินี .
กำลังไฟ
โพรบนี้ใช้ประโยชน์ จากแผงโซลาร์เคียว สองตัวให้กำลังขับรถตู้ 330 รางรถไฟยังรวม Whipple shields เพื่อรักษาพื้นผิวที่บอบบางจากฝุ่นดาวหางที่อาจเป็นภัยในร่างกายที่ยานอยู่ใน โคม่าของ Wild 2 การตรวจการจำหน่ายการจองได้มาจาก Small Spacecraft Technology Initiative (SSTI) เป็นหลักการพัฒนายานอวกาศกองทัพบกเป็น วิธีการที่ไม่ซ้ำกันในการสนทนาจากช่องแคบเป็นคู่ต่อสู้โดยเพิ่มขึ้นอยู่กับระยะห่างจากดวงอาทิตย์เข้า นิกทบ – บ (NiH
2) ก้อนเดียว รวมอยู่ด้วยเพื่อให้ยานอวกาศ มีผลเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับแสงน้อยกว่า
คอมพิวเตอร์
บนคอมพิวเตอร์ยานอวกาศการดำเนินการโดยใช้ radiation-hardenedRAD6000 ผล 32 สำหรับบูม การจัดเก็บข้อมูล เมื่อยานอวกาศไม่สามารถคอมกับโลกได้การ์ดสามารถจัดเก็บได้ 128 ละครบู๊ ซึ่ง 20% ถูกครอบครองโดยโบรยานการบินหรือระบบเป็น รูปแบบของ VxWorks ซึ่งเป็นระบบปฏิบัติการฝึกแบบฝังตัว ที่พัฒนาโดย Wind River Systems
