การระบุตัวตนรังสีคอสมิก
บรูโนรอเซส เขียนว่า:ในช่วงปลายปีที่ 1920 และต้นกำเนิดที่ 1930 การบันทึกภาพด้วยตัวเองโดยใช้เข้าไปในชั้นบรรยากาศ อำนาจหรือจู่โจมลงสู่ความลึกใต้น้ำความสมบูรณ์แบบในระดับที่ไม่เคยมีมาก่อนโดยนักเขียนชาวเยอรมัน Erich Regener และกลุ่มของเขาสำหรับนักวิทยาศาสตร์เหล่านี้เราเป็นผู้ตรวจวัดที่มากที่สุด ที่เคยทำจากการไอออไนเซชันของประพฤติธรรมซึ่งเป็นสตรีระดับความสูงและความลึก
เออร์เนสต์รัทเธอฟอร์ด รายงานในปี 1931 ว่า “ต้องขอบคุณการ ผลการทดลองที่ดีของเปรียบเทียบและไล่บี้การทดลองที่กว้างไกลมากขึ้นของศาสตราจารย์ตอนนี้เราได้รับเป็นครั้งแรกแนวโค้งของการดูดส่งสัญญาณเหล่านี้ในน้ำซึ่งเราสามารถทำได้อย่างปลอดภัย
ในปี พ.ศ. 1920 คำว่าประโยคคำอวยพรคือประกาศเกียรติคุณโดย Robert Millikan ผู้ทำการวัดการแตกตัวเป็นเฒ่าเนื่องจากเส้นตรงจากน้ำลึกไปยังที่สูงและทั่วโลก Millikan เชื่อว่าการวัดของเขาแล้วเทียบเคียงธรรมภูมิ คือมันเดินสายมาที่นั่นคือโฟตอนที่มีพลังและเขาเสนอว่าพวกมันถูกผลิตขึ้นในดวงดาวดวงดาวโดยเป็นผลพลอยได้จากการบีบน้ำตารวมของกิจการเป็นองค์ประกอบที่หนักกว่าและลู่ ทุติยภูมิ ถูกผลิตเพิ่มขึ้นในชั้นบรรยากาศโดย คอมป์ตันเล่าลือ ของครูดีมา แต่แล้วการเรือจาก Java ไปยังช้าในปี 1927 Jacob Clay พบยืนยันยืนยัน ในการทดลองในการทดลองหลายครั้งอาจจะเพิ่มขึ้นจากเขตร้อนเป็นละติจูดกลางซึ่งระบุว่าเทียบเคียงกัมมัฏฐานถูกหักโดยสนามไม่ยอมให้เป็นที่มี แต่ตอนในปี 1929 Bothe และ Kolhörster ได้ค้นพบอาราธนาจาริกที่มีกากซึ่งสามารถทะลุผ่านทองคำได้ 4.1 ซม. ละครที่มีคำสั่งฟ้าแลบที่มีประโยชน์สูงเช่นนี้ไม่สามารถผลิตได้ด้วยโฟตอนจากละครฟิวเวทีดวงดาวที่เสนอโดยโฮสต์
ในปีพ. ศ. 2473 บรูโนรอสซี รักความแตกต่างระหว่างความงามของคู่หูที่มาจากทิศตะวันออกและทิศตะวันตกซึ่งเพิ่มขึ้นอยู่กับฐานของหลักที่เรียกว่าเอฟเฟกต์ – ทวิภาคีการ อิสระสามครั้งพบเชารุนแรงนั้นมากกว่าทางตะวันตกซึ่งได้แสดงว่าไพรมารีส่วนใหญ่เป็นค่าบวกในช่วงหลายปีระหว่างปี 1930 ถึง 1945 ภูมิที่เกิดในชั้นบรรยากาศส่วนใหญ่เป็นคูโฟตอนและ มิวออน ในปีพ. ศ. 2491 การซักด้วยอิมัลชันชะลูดที่นำโดยรถไฟไปยังชั้นบนสุดของชั้นบรรยากาศพบว่าประมาณ 10% ของไพรมารีเป็นหอไตรของไซบีเรีย (แอลิ่ง ) และ 1% เป็นชะนีที่หนักกว่าของ ธาตุเช่นเหล็กและเทศ
ในระหว่างการทดสอบอุปกรณ์ของเขาสำหรับการวัดผลทางไกล – ตะวันตกรอสซีพูดอัตราการปล่อยเสียงฟ้าในเวลาใกล้เคียงกันของ พัทไกเกอร์ สองตัว ที่แยกจากกันอย่างพื้นที่อัตราการเกิดอุบัติเหตุที่คาดไว้ในรายงานของเขาเกี่ยวกับการดำเนินการทดลองเขียนว่า “… ไมล์ว่านาน ๆ ครั้งที่อุปกรณ์บันทึกภาพจะถูกพัดไปด้วยมากซึ่งทำให้เกิดความบังเอิญ ระหว่างที่เจาะจะวางไว้ห่างกันอย่างมากในปี 1937 Pierre Auger โดยไม่แจ้งก่อนหน้านี้ของ Rossi ได้ตรวจพบความสัมพันธ์นี้และตรวจสอบโดยละเอียดเขาว่า ภูมิสูงสูงทำร่วมกับมัญญิสของอากาศที่สูงในชั้นบรรยากาศทำให้เกิดการทุติยภูมิซึ่งทำให้เกิดการไหลของน้ำและโฟตอนที่ถึงระดับพื้นดินในที่สุด
เซอร์แคชนักซอมของโซ เว ‘เวอร์นอฟ’ เป็นคนแรกที่ใช้ radiosondes ในการอ่านคำอธิษฐานด้วยหลักการที่นำเสนอขึ้นสู่ที่สูงเมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2478 เขาได้ทำการวัดที่ความสูงถึง 13.6 รายการโดยใช้ พัมไกเกอร์ คู่หนึ่งในระบบป้องกันความบังเอิญเพื่อหลบหลีกการนับฝน
โฮมีเจ. บาฮา ได้มานิพจน์สำหรับความน่าจะเป็นของการกระจายโพตรอนด้วยวิธีที่เรียกว่า Bhabha scattering เอกสารรับรองสิกของเขาร่วมกับ Walter Heitler ซึ่ง ตีพิมพ์ในปี 1937 ตรวจสอบเทียบเคียงสมโภชปฐมภูมิจากผู้มีอิทธิพลกับบรรยากาศชั้นบนเพื่อสร้างที่ได้รับในระดับพื้นดิน Bhabha และ Heitler ผู้ตั้งค่าเริ่มต้นของการตรวจสอบข้อเท็จจริงโดยการสร้างของคดีและคู่เคียงบวกและ ลบ.ม.
การแพร่กระจาย
การวัดความสำเร็จและการมาถึงของป่าสูงพิเศษเทียบเคียงสมาธิภูมิโดยใช้เทคนิคการตรวจสอบความผิดพลาดและระยะเวลาที่ขาดแคลนของการอาบน้ำในอากาศที่ กว้างขวางได้ดำเนินการครั้งแรกในปีพ. ศ. 2497 โดยสมาชิกของ Rossi Cosmic Ray Group ที่ Massachusetts Institute of Technology การทดลองนี้ใช้เครื่องตรวจจับการสั่นสะเทือน จำนวน 11 เครื่องจัดเรียงแนวนอน 460 ไมโครเมตรที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางบนของ สถานี Agassiz ของ Harvard College Observatory จากงานดังกล่าวและจากการดำเนินการอื่น ๆ อีกมากมายที่ดำเนินการทั่วทุกมุมเมือง น้ำด้วยอากาศขนาดใหญ่ที่เรียกว่า Auger Project กำลังดำเนินการการที่บนที่นอน pampas ของ บริษัท โดยนักจุลโครงการนี้นำโดย James Cronin ผู้ได้ รับเทียบโนเบลสาขาสามารถ
ในปี 2523 จาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี และ Alan Watson ของ University of Leeds และต่อมาโดยนักวิทยาศาสตร์คนอื่น ๆ การทำงานร่วมกันของ Pierre Auger ระหว่างประเทศภายในองค์กรของพวกเขาคือการสำรวจสมบัติและการมาถึงของวาจาวาระการกระทำปฐมภูมิที่มีผลดีผลลัพธ์ที่คาดว่าจะมีความหมายที่สำคัญสำหรับเหตุการณ์และวิทยาศาสตร์ ก ทางดี Greisen – Zatsepin – Kuzmin จำกัด ต่อความงามของบารมีธรรมจากระยะทางไกล (ประมาณ 160 ล้านปีแสง) ซึ่งเกิดขึ้นมากกว่า 10 eV เนื่องจากเตียงตอนที่ต้นกำเนิด บิ๊ก กแบง ของจักรวาล ปัจจุบันหอดูดาว Pierre Auger อยู่ระหว่างการอัปเกรดเพื่อปรับปรุงความแม่นยำและค้นหาหลักฐานที่มาของรังสีคอสมิกที่ทรงพลังที่สุดที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน
รังสีแกมมาพลังงาน สูง (โฟตอน>50 MeV) ถูกค้นพบในรังสีคอสมิกปฐมภูมิโดยการทดลองของ MIT ที่ดำเนินการบนดาวเทียม OSO-3 ในปี 2510 ส่วนประกอบของต้นกำเนิดทั้งกาแลกติกและนอกกาแลคซีแยกจากกัน ระบุที่ ความเข้มข้นน้อยกว่า 1% ของอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้าหลัก ตั้งแต่นั้นมาหอดูดาวรังสีแกมมาจากดาวเทียมจำนวนมากได้ทำแผนที่ท้องฟ้าของรังสีแกมมา ล่าสุดคือหอดูดาว Fermi ซึ่งได้จัดทำแผนที่แสดงความเข้มของรังสีแกมมาในวง แคบที่เกิดขึ้นในแหล่งที่ไม่ต่อเนื่องและกระจายในกาแลคซีของเราและแหล่งกำเนิดนอกกาแลคซีที่มีจุดคล้ายจุดจำนวนมากกระจายอยู่ทั่วทรงกลมท้องฟ้า
แหล่งที่มา
การคาดเดาในช่วงต้นเกี่ยวกับแหล่งที่มาของรังสีคอสมิกรวมถึงข้อเสนอของ ปี 1934 โดย Baade และ Zwicky ที่บอกว่ารังสีคอสมิกที่เกิดจากซูเปอร์โนวา ข้อเสนอในปี 1948 โดย Horace W. Babcock ชี้ให้เห็นว่าดาวแปรแสงแม่เหล็กอาจเป็นแหล่งกำเนิดของรังสีคอสมิก ต่อจากนั้น Sekido et al. (1951) ระบุว่า เนบิวลาปู เป็นแหล่งกำเนิดรังสีคอสมิก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาแหล่งกำเนิดที่มีศักยภาพมากมายสำหรับรังสีคอสมิกก็เริ่มปรากฏขึ้นรวมทั้ง ซูเปอร์โนวา , นิวเคลียสของกาแลกติกที่ใช้งานอยู่ , ควาซาร์ และ รังสีแกมมา ระเบิด .
แหล่งที่มาของรังสีไอออไนซ์ในอวกาศระหว่างดาวเคราะห์
การทดลองในภายหลังได้ช่วยระบุแหล่งที่มาของรังสีคอสมิกด้วยความแน่นอนมากขึ้น ในปี 2009 บทความที่นำเสนอใน International Cosmic Ray Conference (ICRC) โดยนักวิทยาศาสตร์ที่ Pierre Auger Observatory ในอาร์เจนตินาแสดงให้เห็น รังสีคอสมิกพลังงานสูงพิเศษ ( UHECRs) มีต้นกำเนิดจากสถานที่บนท้องฟ้าใกล้กับกาแลคซีวิทยุ Centaurus A แม้ว่าผู้เขียนจะระบุไว้เป็นพิเศษว่าจะต้องมีการตรวจสอบเพิ่มเติมเพื่อยืนยัน Centaurus A เป็นแหล่งกำเนิดของจักรวาล รังสี อย่างไรก็ตามไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างอุบัติการณ์ของการระเบิดของรังสีแกมมาและรังสีคอสมิกทำให้ผู้เขียนตั้งค่าขีด จำกัด สูงสุดไว้ที่ 3.4 × 10 × erg ·ซม. บนฟลักซ์ 1 GeV – 1 TeV รังสีคอสมิกจากการระเบิดของรังสีแกมมา
