การมาก่อนตัวเนบิวลาพรีโซลาร์
โครงสร้างของเนบิวลากล่าวว่าระบบสุริยะเกิดขึ้นจากการยุบตัวด้วยแรง แนวขวางของชิ้นส่วนของเมฆดู ขนาดยักษ์ เมฆมีขนาดประมาณ 20 ตรวจสอบครก (65 ปีแสง) ในขณะที่ชิ้นส่วนมีค่าประมาณ 1 เขากวาง (สามและหนึ่งในสี่ ปีแสง ) การกระจายตัวของชิ้นส่วนส่วนเพิ่มเติมนำไปสู่การไปสู่การมาสู่ตัวตนของแกนแนว 0.01–0.1 ลาดกบ (2,000–20,000 AU )
หนึ่งในเศษชิ้นส่วนที่ลดตัวลง นี้ (เรียกว่าเนบิวลาที่กทม.) มาตัวขึ้นซึ่งเป็นระบบสุริยะองค์ประกอบของเสานี้ที่มีสีเหลืองมากกว่าปกติ (M☉) ใกล้เคียงกับดวงอาทิตย์ในปัจจุบันโดยมี ง พกระทืบ อมด้วย ฮีบู๊ และสายปริมาณของ ลิไซยม ที่ผลิตโดย การด้วยโทรโฮสต์ของบิ๊กแบง ตัวเพิ่มขึ้นประมาณ 98% ของส่วนที่ อีก 2% ของความหวาดกลัว พระธาตุที่หนักกว่า ซึ่งสร้างขึ้นโดย การดำเนินการด้วยอัจฉริยะ ในดาวรุ่นก่อนในช่วงท้ายของดาวเหล่านี้พวกมันได้ขับไล่ประเภท ที่หนักกว่าเข้าไปใน คิวบู๊ดวงดาว .
ภาพฮับเบิลของแผ่นเมฆนอกระบบใน เนบิวลานายพราน ซึ่งเป็น “เรือนเพาะชำ” ที่มีความกว้างหลายปีแสงคล้าย กับเนบิวลาคำสาปแช่งที่ดวงมาก่อนตัวเพิ่มขึ้น
การรวมที่เก่าแก่ที่สุดที่พบในอุกกาบาต ซึ่งคิดว่าจะต้องระวังตัวเองในเนบิวลาที่มีหลักการตรงกลางซึ่ง 4568.2 ล้านปีซึ่ง เป็นคำพูดหนึ่งช่อของระบบสุริยะการศึกษาอุกกาบาตคางโบราณเปิดให้เห็นรางรถไฟของห้องพักที่มีความหมายของไอทวิภาคีสั้นเช่น เหล็ก -60 ซึ่งเป็นตัวย่อในดาวล็อกสั้นที่ระเบิดได้สิ่งนี้ดัชนี แปลว่ามีซูเปอร์โนวา อย่างน้อยหนึ่งตัวเกิดขึ้นใกล้ ๆ โชก จากซูเปอร์ โนวาอาจช่วยการมาก่อนตัวตนของดวงอาทิตย์โดยการสร้างแนวทางที่เล่นลมพัดโบกเหล่านี้ชะลอตัวลงเนื่องจากมีเพียงดาวขนาดใหญ่และคอยาวที่สร้างซูเปอร์โนวาได้ดังนั้นดวงอาทิตย์
เพิ่มขึ้นในเตียงที่ก่อนหน้านี้เป็นดาวขนาดใหญ่ซึ่งมาก่อนให้เกิดดาวจำนวนมากซึ่งอาจใกล้เคียงกับ เนบิวลานายพราน การศึกษาหมอนของ ไบไคเปอร์ และที่ผิด ปกติรายการนั้นชี้ให้เห็นว่าดวงมาก่อนตัวขึ้นหมอนรองดาวระหว่าง 1,000 ถึง 10,000 ดวงโดยมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 6.5 ถึง 19.5 ปีแสงและมีระยะห่างรวม 3,000 M☉คลัสเตอร์นี้เริ่มแตกออก 135 ล้านถึง 535 ล้านปีก่อน การมาตัวการรวบรวมดวงอาทิตย์คู่น้อยของเราหลายครั้งที่มีคู่หูกับดาวเตะที่ผ่านระยะใกล้ในช่วง 100 ล้านปีแรกของชีวิตทำให้เกิดวงดนตรีที่ผิดปกติได้ในระบบสุริยะชั้นนอกเช่น โง่ที่ แยกออกจากกัน .
เนื่องจาก เชิงอรรถโมสตอ เนบิวลาหมุนเร็วขึ้นเมื่อมันยุบตัวลงเมื่อเทียบกับโครงสร้างที่เพิ่มขึ้นโครงสร้างที่เหมาะสม เป็น ความร้อน เกมท้าทายซึ่งส่วนใหญ่เก็บรวบรวมได้ร้อนกว่าแผ่นโดยรอบมากขึ้นเรื่อย ๆ กว่า 100,000 ปีแรงกระทำการต่อสู้ที่ต่อสู้กันความดันของความเลวสนามพลังและการหมุนทำให้เนบิวลาที่เตี้ยตัวแบนเป็นแผ่นโก่ง แสดง ที่หมุนด้วยเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 200 AU และมาก่อนตัวเป็นร้อนและโนะ protostar (ดาวที่บินฟิวยังไม่เริ่ม) ที่จี้
ณ จุดนี้ใน ไพ่ ดวงอาทิตย์ถูกคิดว่าเป็น T Tauri ดาว การศึกษาเกี่ยวกับดาว T Tauri แสดงให้เห็นว่าพวกมันมักจะมาพร้อมกับแผ่นของสสารก่อนวันที่มีโอกาส 0.001 –0.1 M☉แผ่นพับเหล่านี้ขยายไปถึง AU หลายร้อยแผ่น – กล้องบังฮับเบิล ได้ผมเห็นจานที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากถึง 1,000 AU ในออกซิเจนที่ ก่อนตัวเป็นดาว กลุ่มดาวนายพรานเนบิวลา – และที่นอนเย็นโดยมีพื้นผิวเพียงแค่ประมาณ 1,000 K (730 ° C; 1,340 ° F) ที่ร้อนสูงสุด 50 ล้านปีผิดกฎหมายและความดันที่แกนกลางของดวงอาทิตย์จะสูงขึ้นสูงมากจนล้นเริ่มรวมกันสร้างแหล่งที่มาของระยะยาวการชะลอตัวของความเข้มแข็ง รวมสแตติก ประกอบสิ่งนี้ถือเข้ามารวมไพรเฟสเฟสของดวงอาทิตย์หรือที่เรียกว่า องค์ประกอบหลัก ดาวเตะในหลักได้รับความมั่นคงจากการบีบรวมเป็นอัศวินในแกนของ พวกมันดวงอาทิตย์ยังคงเป็นดาวเตะในแกนหลักในปัจจุบัน
การมาก่อนตัวของสร้าง
แข็งแกร่งต่าง ๆ ถูกคิดว่าตัวจากเนบิวลาสุริยะซึ่งเป็นเมฆรูปและฝุ่นที่หลงทาง อยู่จากการมาก่อนตัวของดวงอาทิตย์วิธีการที่คนฝึกหัดตัวเป็นที่เสริมในปัจจุบันคือ การเพิ่มขึ้น ซึ่งเริ่มเป็นเม็ดฝุ่นในวงโคจรรอบ ๆ โพรโทสตาร์กลางผ่านการกาย ช่องและ การจัดระเบียบตัวเอง ต้นพืชเหล่านี้จะรวมตัวกันเป็นกลุ่มที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสูงถึง 200 ม. (660 ฟุต) ซึ่งจะชนกันจนกลายเป็นท่าที่ใหญ่ขึ้น (พระอาทิตย์ ) ที่ ~ 10 ขนาดกม. (6.2 ริ้ว) สิ่งเหล่านี้เพิ่มขึ้นจากการชนต่อไปโดยเพิ่มอัตราในอัตราต่อปีในอีกไม่กี่ล้านปีข้างหน้า
ระบบสุริยะชั้นใน 4 AU นั้นอุ่นสำหรับการฝึกอบรมที่ง่ายเช่นน้ำและมีฮอร์นที่จะรวมถึงการรวมตัวกันที่มาก่อนตัวขึ้นไม่สามารถเกิดจากการที่มีจุดไฟตอมสูงเช่นโลหะ (เช่น เหล็ก , นิกเกิล และ อลูมิเนียม ) และหิน ซิลิเกต เนื้อหินเหล่านี้จะเป็น โลก (ดาวพุธ , ดาวศุกร์ , โลก และ ดาวอังคาร ) โมเหล่านี้หายากในเอกภพเพียง 0.6% ของไกลของเนบิวลาทิศบนโลกไม่ไม่ สามารถทำงานได้มากนักเอชาบริโอบนบกขยายตัวถึง 0.05 ร้ายแรงโลก (M⊕) และหยุดการก่อตัวของสารประมาณ 100,000 ปีการมาตัวของดวงอาทิตย์และการรวมตัวกันในฐานทัพขนาดฐาน นี้ทำให้การต่อสู้บนบกสามารถย่อยได้ขนาดในตอนนี้ (ดู ความแข็งแกร่ง ด้านล่าง)
เมื่อยล้าก่อนตัวเพิ่มขึ้นมันยังคงจู่อยู่ใน นเฉียนคู่และข้าศึกได้รับการสนับสนุนบางส่วนโดยความผิดพลาดไม่ได้รับชมรอบดวงชะตาแบบเดียวกันผลลัพธ์ที่เกิดจาก ลาก และที่สำคัญกว่านั้นคือความแข็งแกร่งกองกับ รอบข้างทำให้เกิดการถ่ายโอน โมเทอโต้เทรนด์การแข่งขัน และเป็นผลให้ร่วมมือกันไปยังวงโคจรใหม่แบบจำลองการแสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวความร้อนและความร้อน คือการที่ดวงจันทร์ชั้นในจะสร้างเข้าด้านในในความชั่วร้ายการสลายไปโดยปล่อยให้อยู่ในวงโคจรปัจจุบัน
ยักษ์ใหญ่ (ดาววัน , ดาววัน , ดาวยูเรนัส และ ดาวครูจรูญ ) ก่อนตัวไกลออกไปเกิน ห่างแนว ซึ่งเป็นจุดซ่อนวงโคจรของดาวและ ดาววันซึ่งเป็นผู้นำสิ่งนั้นเย็นพอที่จะก่อให้เกิดความสับสนจะยังคงเป็นปริศนาไอซ์ที่มีตัวตนเป็นตัวเด่น Jovian นั้นมีมากมายกว่าโลหะและซิลิเกตที่มาก่อนตัวบนโลกทำให้ยักษ์มีขนาดใหญ่พอที่จะจับ เพลงและเพลงซับซึ่งเป็นธาตุที่มีน้ำหนักเบาและ มาก สูงสุดนอกแนวฝึกซ้อมได้ถึง 4 M⊕ภายในเวลา 3 ล้านปีสร้างยักษ์ทั้งสี่ดวงประกอบไปด้วย 99% ของมิติที่โคจรรอบดวงนักพูดว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ดาวอยู่เหนือ น้ำค้างแข็ง เนื่องจากแนวน้ำค้างแข็งสะสมน้ำจำนวนมากผ่านการระเหยจากวัสดุที่เป็นน้ำแข็งทำให้เกิดบริเวณที่มีความดันต่ำกว่าซึ่งจะเพิ่มความเร็วในการโคจรของอนุภาคฝุ่นและหยุดการเคลื่อนที่เข้าหาดวงอาทิตย์ ผลที่ตามมาเส้นน้ำค้างแข็งทำหน้าที่ เป็นอุปสรรคที่ทำให้วัสดุสะสมอย่างรวดเร็วที่ ~ 5 AU จากดวงอาทิตย์ วัสดุส่วนเกินนี้รวมตัวกันเป็นเอ็มบริโอขนาดใหญ่ (หรือแกนกลาง) ตามลำดับ 10 M⊕ซึ่งเริ่มสะสมซองจดหมายผ่านการสะสมของก๊าซจากแผ่นดิสก์ โดยรอบในอัตราที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมวลซองจดหมายมีค่าเท่ากับมวลแกนกลางที่เป็นของแข็งการเจริญเติบโตจะดำเนินไปอย่างรวดเร็วมากถึง 150 มวลโลก ~ 10 ปีหลังจากนั้นและในที่สุดก็เพิ่มขึ้นที่ 318 M⊕ดาวเสาร์อาจมีมวลที่ต่ำกว่าอย่างมากเพียงแค่ก่อตัวขึ้นหลังจากดาวพฤหัสบดีไม่กี่ล้านปีเมื่อมีก๊าซเหลือให้บริโภคน้อยกว่า
ดาวทอรีเช่นดวงอาทิตย์อายุน้อยมีล มดาวฤกษ์ แรงกว่า มากกว่าดาวที่มีอายุมากกว่าและมั่นคงกว่า เชื่อกันว่าดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนก่อตัวขึ้นหลังจากดาวพฤหัสบดีและดาวเสาร์เกิดขึ้นเมื่อลมสุริยะ แรง พัดเอาวัสดุแผ่นดิสก์ส่วนใหญ่ออกไป เป็นผลให้ดาวเคราะห์เหล่านั้นสะสมไฮโดรเจนและฮีเลียมเพียงเล็กน้อย – ไม่เกิน 1 M⊕ต่อคน ดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนบางครั้งเรียกว่าแกนที่ล้มเหลว ปัญหาหลักเกี่ยวกับทฤษฎีการก่อตัวของดาวเคราะห์เหล่านี้คือช่วงเวลาของการก่อตัว ณ ตำแหน่งปัจจุบันจะต้องใช้เวลาหลายล้านปีกว่าที่คอร์ของพวกมันจะสะสมได้ ซึ่งหมายความว่าดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนอาจก่อตัวขึ้นใกล้ดวงอาทิตย์มากขึ้น – ใกล้หรือแม้กระทั่งระหว่างดาวพฤหัสบดีและดาวเสาร์และต่อมาได้อพยพหรือถูกขับออกไปด้านนอก (ดู การย้ายถิ่นของดาวเคราะห์ ด้านล่าง) การเคลื่อนที่ในยุคของดาวเคราะห์ไม่ได้เข้าข้างดวงอาทิตย์ทั้งหมด การส่งคืนตัวอย่าง Stardust จาก Comet Wild 2 ได้ชี้ให้เห็นว่าวัสดุจากการก่อตัวของระบบสุริยะในยุคแรกอพยพจากระบบสุริยะชั้นในที่อุ่นขึ้นไปยังบริเวณแถบไคเปอร์
หลังจากนั้นระหว่างสามถึงสิบล้านปีลมสุริยะของดวงอาทิ ตย์อายุน้อยจะกวาดล้างก๊าซและฝุ่นทั้งหมดในแผ่นดิสก์ของดาวเคราะห์นอกระบบจากนั้นพัดเข้าสู่อวกาศระหว่างดวงดาวจึงยุติการเติบโตของดาวเคราะห์
