อัลดริน
เมื่อ 50 ปีที่แล้ว ทั่วทั้งโลกได้เฝ้ามองดู นีล อาร์มสตรอง และ บัซ อัลดริน ก้าวลงเดินบนดาวต่างดวง เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ซึ่งเชื่อได้เลยว่าเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็คงปรารถนาอยู่แน่ ๆ ทั้งการประทับรอยเท้าไว้บนดวงจันทร์ และชื่อเสียงมากมายที่เข้ามาหาพวกเขาทั้งสอง
อย่างไรก็ตาม ชีวิตของทั้งคู่หลังกลับมาจากดวงจันทร์กลับไม่ได้สู้ดีนัก โดยเฉพาะกับ บัซ อัลดริน ที่ต้องเผชิญกับโรคซึมเศร้า ปัญหาครอบครัว ติดเหล้า และอีกหลาย ๆ ปัญหา ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นกับเขา
ชีวิตของอัลดรินที่จริงแล้วไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเลย เขาต้องส่งใบสมัครเข้าเป็นนักบินอวกาศถึง 2 รอบด้วยกันถึงจะติด เนื่องจากในตอนแรกนั้นนาซามีข้อกำหนดว่าผู้สมัครต้องเป็นนักบินทดสอบเพียงอย่างเดียว ทำให้อัลดรินต้องรอการเปิดรับอีกรอบในปี 1963 ที่เปิดรับนักบินเครื่องบินเจ็ตปกติด้วย และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการก้าวมาเป็นนักบินอวกาศของอัลดริน
ภารกิจแรกสู่อวกาศของเขานั้นคือภารกิจเจมิไน 12 ซึ่งเป็นภารกิจที่เก็บกวาดสิ่งที่นาซายังไม่ได้ทดลอง หรือทดลองไม่สำเร็จในภารกิจก่อนหน้า เนื่องจากนี่คือภารกิจสุดท้ายของโครงการเจมิไนแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่โครงการอพอลโลที่ส่งคนไปดวงจันทร์ โดยอัลดรินได้เดินทางขึ้นสู่อวกาศพร้อมกับจิม โลเวล รุ่นพี่ผู้มากประสบการณ์ในเวลานั้น
หลังจากเดินทางขึ้นสู่อวกาศไปแล้วหนนึง เขาก็ได้ออกเดินทางอีกครั้งกับภารกิจอพอลโล 11 ซึ่งเป็นการลงจอดบนดวงจันทร์ครั้งแรกของมนุษยชาติ ภาพส่วนใหญ่บนพื้นผิวดวงจันทร์ที่ถูกนำมาเผยแพร่นั้นก็เป็นภาพของอัลดริน (เนื่องจากอาร์มสตรองต้องเป็นคนถือกล้องถ่าย เลยแทบจะไม่มีภาพเขาเลย) แน่นอนว่านี่แหละคือจุดเริ่มต้นสู่เส้นทางของชื่อเสียงที่โด่งดังของเขา ในฐานะคนกลุ่มแรกที่ลงเดินบนดวงจันทร์
ซึ่งในตอนแรกจะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิด พวกเขาได้ขบวนแห่ฉลองพาเรดในกรุงนิวยอร์ค เหรียญรางวัล Presidential Medal of Freedom ซึ่งเป็นขั้นสูงสุดที่ประชาชนชาวสหรัฐสามารถได้รับ รวมทั้งการออกทัวร์ประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกอีกด้วย
แต่แล้วหลังจากที่งานเฉลิมฉลองจบลง หลาย ๆ อย่างก็ไม่ได้เป็นใจให้กับอัลดรินเอาเสียเลย เขาและเพื่อนร่วมทางอย่างอาร์มสตรอง รวมถึงไมเคิล คอลลินส์ แทบไม่ได้พูดคุยกันเลยหลังจากจบภารกิจ และไม่นานหลังจากกลับจากดวงจันทร์ พ่อของอัลดรินเสียชีวิตลงจากอาการหัวใจวาย (แม่ของเขาตัดสินใจจบชีวิตตัวเองไม่นานก่อนที่อัลดรินจะออกเดินทางไปดวงจันทร์) ปีต่อมาเขาหย่าร้างกับภรรยาคนแรกของเขา สิ้นสุดชีวิตคู่ที่อยู่ร่วมกันมานานกว่า 20 ปีลง การแต่งงานครั้งที่สองของเขาก็จบลงด้วยการหย่าร้างเช่นเดียวกัน อัลดรินในตอนนั้นออกมาจากทั้งนาซาและกองทัพอากาศแล้ว และเขากำลังเข้าสู่จุดตกต่ำที่สุดแบบที่ไม่มีใครคาดคิด
ชายผู้จบปริญญาเอกจาก MIT และเคยออกเดินทางไปดวงจันทร์มาแล้ว กำลังเผชิญกับโรคซึมเศร้า และติดเหล้าอย่างหนัก จนมาจบที่ตำแหน่งพนักงานขายรถยนต์มือสอง และถ้านั่นยังแย่ไม่พอ เขายังไม่สามารถขายออกได้สักคันอีกด้วย ในตลอดเวลากว่าครึ่งปีที่เขาทำงานอยู่ และยังเคยถูกจับกุม หลังจากพิษสุราส่งผลให้เขาก่ออาลวาด ด้วยการพังประตูบ้านภรรยาของเขา
ท้ายที่สุดแล้วอัลดรินก็สามารถเอาชนะตัวเองได้ และหยุดดื่มแอลกอฮอล์ทุกชนิดตั้งแต่ปี 1978 ทว่าชีวิตของเขาก็ไม่ได้กลับมาสวยหรูดั่งเช่นที่เขาต้องการ โดยเขาเองได้มีปัญหากับแบรนด์ต่าง ๆ เช่นดิสนีย์ ที่สร้างตัวละครบัซ ไลท์เยียร์ โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากเขา ซึ่งทำให้อัลดรินเคืองมาก แต่ก็ไม่ได้ฟ้องร้อง เนื่องจากเกรงว่าอาจจะกระทบต่อภาพลักษณ์ของเขา
แม้ว่าคุณจะบินสูงไปไกลถึงดวงดาว แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นข้อจำกัดให้คุณหยุดพัฒนาตัวเอง เช่นกันกับชีวิตของอัลดริน ผู้ที่ได้ลิ้มรสจุดสูงสุดในชีวิตที่หลายคนต่างหมายปอง และลงไปสัมผัสจุดต่ำสุดที่ไม่น่าเชื่อมาแล้ว แต่ประสบการณ์เหล่านี้นี่แหละที่ได้ทำให้เขาเป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเดิมมาได้
หากกล่าวถึงมนุษย์คนแรกที่ได้เดินทางไปเหยียบดวงจันทร์ ทุกคนรู้ดีว่าเขาคือ นีล อาร์มสตรอง (Neil Armstrong) มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะตำราเรียนต่าง ๆ มักจะระบุชื่อของเขา แต่น้อยคนนักที่จะได้รู้ว่า นอกจากนีล อาร์มสตรอง แล้ว ยังมีชายคนสำคัญอีกคนหนึ่งที่ร่วมเดินทางไปในยาน Apollo 11 ในคราวนั้นด้วย และเขาก็แตะเท้าลงไปเหยียบดวงจันทร์ในเวลาไล่เลี่ยกับนีล แต่กลับไม่ได้รับการพูดถึงในตำราหลาย ๆ เล่มอย่างน่าเสียดาย และชายคนนี้ มีชื่อว่า บัซ อัลดริน ครับ วันนี้กระปุกดอทคอมก็เลยขอพาทุก ๆ ท่านไปรู้จักเขากัน ในฐานะ “ชายอีกหนึ่งคนที่เดินทางไปเหยียบดวงจันทร์เป็นคนแรก คู่กับนีล อาร์มสตรอง”
เอ็ดวิน บัซ อัลดริน เกิดเมื่อวันที่ 20 มกราคม ปี 1930 ในรัฐนิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา เขาแม่ชื่อว่า แมเรียน มูน ลูกสาวของอนุศาสนาจารย์ประจำกองทัพ ส่วนพ่อนั้นก็เป็นชายที่มีความสามารถมากชื่อ เอ็ดวิน ยูจีน อัลดริน ที่รั้งตำแหน่งพันเอกของกองทหารอากาศ รวมทั้งเป็นเจ้าหน้าที่ทหารฝ่ายพลาธิการของสนามบินนิววาร์คในภายหลัง
นับแต่เติบโตมา บัซก็มีผลการเรียนที่โดดเด่นมาโดยตลอด เขาจบการศึกษาระดับมัธยมปลายเร็วกว่าคนทั่วไป 1 ปี จาก Montclair High School และไปเรียนต่อในระดับปริญญาเอกที่สถาบันการทหารสหรัฐฯ ในสาขาวิศวะช่างกลที่เมืองมิสต์เวสท์ รัฐนิวยอร์ก โดยจบมาด้วยคะแนนอันดับสามของชั้นเรียน จากนั้นเขาก็มารับตำแหน่งร้อยตรีในกองทัพอากาศของสหรัฐอเมริกา ช่วงสงครามเกาหลีเหนือ และทำผลงานยิงเครื่องบินรบ Mikoyan-Gurevich MiG-15 ตกลงไปได้ 2 ลำ
ต่อมาในปี 1963 บัซได้พิชิตดีกรีการศึกษาระดับดอกเตอร์ในที่สุด ซึ่งรายงานที่เขาเขียนเป็นทีสิสส่งอาจารย์เป็นเรื่องเกี่ยวกับเทคนิคเพื่อการไปเยือนอวกาศของมนุษย์โลก โดยเขาได้เขียนในส่วนของคำนำเอาไว้ว่า เขาหวังให้งานชิ้นนี้สามารถเอาไปประยุกต์ใช้ในการขึ้นไปสำรวจอวกาศได้สักวัน งานชิ้นนี้จึงถือว่าทำขึ้นเพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการวิจัยเกี่ยวกับอวกาศในสหรัฐอเมริกาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นในอนาคตหรือปัจจุบันก็ตาม ซึ่งหากสักวันตัวเองได้มีส่วนร่วมในกลุ่มผู้คนที่น่าทึ่งนี้ ก็คงจะยอดเยี่ยมมากเลยทีเดียว
และสุดท้ายความฝันของเขาก็ได้เป็นจริงอย่างที่กล่าวมา เพราะไม่นานหลังจากนั้น เอลเลียต ซี (Elliot See) และ ชาร์ลส แบสเซต (Charles Bassett) นักบินชุดเดิมจากกลุ่ม Gemini 9 เสียชีวิตลง Nasa จึงเลือกให้ บัซ อัลดริน และ จิม เลิฟเวล (Jim Lovell) มาดำเนินภารกิจ Gemini 12 ซึ่งเป็นกลุ่มสุดท้ายของภารกิจ Gemini ที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อทดลองเคลื่อนที่กลางอวกาศผ่านอุปกรณ์แทน และท่ามกลางภารกิจนี้เอง ที่บัซทำให้ทุกคนต้องทึ่ง เมื่ออุปกรณ์ที่วางแผนไว้แต่เดิมไม่ได้ผล แต่เขากลับพิสูจน์ว่าเทคนิคการใช้ Extra-vehicular activity (EVA) สามารถทำให้มนุษย์เราเคลื่อนที่บนอวกาศได้จริง ๆ และเขาก็ทำสถิติการเคลื่อนไหวด้วย EVA ได้นานกว่าใคร ๆ เสียด้วย
