ภารกิจในอนาคต
ยานพาหนะขึ้นไปในผ้าห่อศพการออกแบบของ ESA-NASA ปี 2009
จีนกำลังวางแผน เพื่อดำเนินการ ฉางเอ๋อ 5 ตัวอย่างดวงจันทร์กลับมาในปี 2020 หากประสบความสำเร็จจะเป็นการกลับมาของตัวอย่างดวงจันทร์ครั้งแรกในรอบ 40 ปี รัสเซียมีแผนสำหรับภารกิจ Luna-Glob เพื่อส่งคืนตัวอย่างจาก ดวงจันทร์ ภายในปี 2027 และ Mars-Grunt เพื่อส่งคืนตัวอย่างจากดาวอังคารในช่วงปลายปี 2020
JAXA กำลังพัฒนาภารกิจ MMX ซึ่งเป็นภารกิจส่งคืนตัวอย่างไปยัง โฟบอส ที่จะเปิดตัวในปี 2567 MMX จะศึกษาดวงจันทร์ทั้ง ของดาวอังคาร แต่การลงจอดและการเก็บตัวอย่างจะอยู่ที่โฟบอส การเลือกนี้เกิดขึ้นเนื่องจากดวงจันทร์ทั้งสองดวงวงโคจรของโฟบอสอยู่ใกล้ดาวอังคารมากขึ้นและพื้นผิวของมันอาจมีอนุภาคระเบิดจากดาวอังคาร ดังนั้นตัวอย่างอาจมีวัสดุที่มาจากดาวอังคารเอง โมดูลขับเคลื่อนที่บรรทุกตัวอย่างคาดว่าจะกลับสู่โลกในราวเดือนกันยายน พ.ศ. 2572
จีนมีแผนสำหรับภารกิจส่งคืนตัวอย่างดาวอังคารภายในปี 2573 นอกจากนี้ องค์การอวกาศจีน กำลังออกแบบ ภารกิจดึงตัวอย่างจาก Ceres ที่จะเกิดขึ้นในช่วงปี 2020
NASA ได้วางแผน ภารกิจส่งคืนตัวอย่างดาวอังคาร มานานแล้ว แต่ยังไม่ได้จัดสรรงบประมาณเพื่อให้ประสบความสำเร็จในการออกแบบสร้าง เปิดตัวและลงจอดดังกล่าว ภารกิจนี้ยังคงเป็นไปตามแผนงานของ NASA สำหรับวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์เมื่อ 2013 Planetary Science Decadal Survey Perseverance rover ซึ่งเปิดตัวในปี 2020 จะรวบรวมตัวอย่างแกนสว่านและเก็บไว้บนพื้นผิวของดาวอังคารภายในปี 2023 แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าจะดึงออกมาจากที่ซ่อนและส่งกลับมายังโลกได้อย่างไร
ภารกิจส่งคืนตัวอย่างของดาวหางยังคงเป็นภารกิจสำคัญของ NASA การกลับตัวอย่างพื้นผิวดาวหางเป็นหนึ่งในหกธีมสำหรับข้อเสนอสำหรับภารกิจ New Frontiers ครั้งที่สี่ของ NASA
ตัวอย่างที่มีอยู่บนโลกสามารถวิเคราะห์ได้ใน ห้องปฏิบัติการ ดังนั้นเราจึงสามารถเพิ่มเติมความเข้าใจและความรู้ของเราได้ ส่วนหนึ่งของ การค้นพบและการสำรวจระบบสุริยะ จนถึงขณะนี้มีการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญหลายอย่างเกี่ยวกับ ระบบสุริยะ จากระยะไกลด้วยกล้องโทรทรรศน์ และร่างกายของระบบสุริยะบางส่วนได้รับการเยี่ยมชมโดยยานอวกาศที่โคจรหรือลงจอดด้วยเครื่องมือที่สามารถ ระยะไกล การตรวจจับ หรือการวิเคราะห์ตัวอย่าง แม้ว่าการตรวจสอบระบบสุริยะในทางเทคนิคจะง่ายกว่าภารกิจส่งคืนตัวอย่าง แต่เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่ในโลกเพื่อศึกษาตัวอย่างดังกล่าวมีความก้าวหน้าและหลากหลายมากกว่าที่สามารถขึ้นยานอวกาศได้ นอกจากนี้การวิเคราะห์ตัวอย่างบนโลกยังช่วยให้สามารถติดตามผลการค้นพบด้วยเครื่องมือต่างๆรวมถึงเครื่องมือที่สามารถบอกวัสดุจากนอกโลกที่อยู่ภายในจากการปนเปื้อนบนบกและสิ่งที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา ในทางตรงกันข้ามยานอวกาศสามารถพกพาชุดเครื่องมือวิเคราะห์ได้เพียงจำนวน จำกัด และต้องเลือกและสร้างขึ้นนานก่อนที่จะเปิดตัว
ตัวอย่างที่วิเคราะห์บนโลกสามารถจับคู่กับการค้นพบของการสำรวจระยะไกลเพื่อให้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับกระบวนการ ที่ก่อตัวเป็นระบบสุริยะ ตัวอย่างเช่นจากการค้นพบโดยยานอวกาศ Dawn ซึ่งไปเยี่ยมชมดาวเคราะห์น้อยเวสต้าตั้งแต่ปี 2554 ถึง 2555 เพื่อถ่ายภาพและตัวอย่างจาก อุกกาบาต HED (เก็บบนโลกจนถึงตอนนั้น) ซึ่งเปรียบเทียบกับข้อมูลที่รวบรวมโดย Dawn จากนั้นอุกกาบาตเหล่านี้สามารถระบุได้ว่าเป็นวัสดุที่พุ่งออกมาจากปากปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ Rheasilvia บน Vesta สิ่งนี้อนุญาตให้อนุมานองค์ประกอบของเปลือกโลก เสื้อคลุม และแกนกลางของเวสต้า ในทำนองเดียวกัน ความแตกต่างบางประการในองค์ประกอบของดาวเคราะห์น้อย (และในระดับที่น้อยกว่าองค์ประกอบที่แตกต่างกันของดาวหาง ) สามารถมองเห็นได้โดยการถ่ายภาพเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตามสำหรับการจัดเก็บวัสดุที่แม่นยำยิ่งขึ้นในชิ้นส่วนต่างๆเหล่านี้จะมีการรวบรวมและส่งคืนตัวอย่างเพิ่มเติมในอนาคตเพื่อให้สอดคล้องกับองค์ประกอบของมันกับข้อมูลที่รวบรวมผ่านกล้องโทรทรรศน์และ สเปกโทรสโกปีทางดาราศาสตร์ .
อีกหนึ่งสิ่งที่มุ่งเน้น การตรวจสอบนอกเหนือจากองค์ประกอบพื้นฐานและ ประวัติทางธรณีวิทยา ของร่างกายระบบสุริยะต่างๆแล้วยังมีการปรากฏตัวของ กลุ่มสิ่งมีชีวิต บนดาวหางดาวเคราะห์น้อย ดาวอังคาร หรือ ดวงจันทร์ของ ยักษ์ก๊าซ ขณะนี้มีภารกิจส่งคืนตัวอย่างไปยังดาวเคราะห์น้อยและดาวหางหลายภารกิจ ตัวอย่างเพิ่มเติมจากดาวเคราะห์น้อยและดาวหางจะช่วยตรวจสอบว่าสิ่งมีชีวิตก่อตัวขึ้นในอวกาศและอุกกาบาตพามายังโลกหรือไม่ อีกคำถามหนึ่งที่อยู่ระหว่างการตรวจสอบคือ สิ่งมีชีวิตนอกโลก ก่อตัวขึ้นบนร่างกายระบบสุริยะอื่นเช่น ดาวอังคาร หรือบน ดวงจันทร์ของยักษ์ก๊าซ หรือไม่และสิ่งมีชีวิตอาจมีอยู่จริงหรือไม่ . ผลของ “การสำรวจ Decadal” ครั้งสุดท้ายของ NASA คือการจัดลำดับความสำคัญของภารกิจการส่งคืนตัวอย่างของดาวอังคารเนื่องจากดาวอังคารมีความสำคัญเป็นพิเศษโดยเปรียบได้กับ “ใกล้เคียง” อาจมีการเก็บงำสิ่งมีชีวิตในอดีตและอาจยังคงดำรงชีวิตต่อไปได้ ดวงจันทร์ ของดาวพฤหัสบดี ยูโรปา เป็นอีกหนึ่งจุดเน้นที่สำคัญในการค้นหาสิ่งมีชีวิตในระบบสุริยะ อย่างไรก็ตามเนื่องจากระยะทางและข้อ จำกัด อื่น ๆ Europa อาจไม่ใช่เป้าหมายของภารกิจส่งคืนตัวอย่างในอนาคตอันใกล้
การป้องกันดาวเคราะห์
การป้องกันดาวเคราะห์มีจุดมุ่งหมายเพื่อป้องกันการปนเปื้อนทางชีวภาพของทั้งเป้าหมาย วัตถุท้องฟ้า และ โลก – ในกรณีของการกลับตัวอย่าง ภารกิจ ยังไม่มีการส่งคืนตัวอย่างพร้อมสิ่งมีชีวิตต่างดาวอยู่ในนั้น การกลับตัวอย่างจากดาวอังคารหรือสถานที่อื่นที่มีศักยภาพในการดำรงชีวิตเป็นภารกิจ หมวด V ภายใต้ COSPAR ซึ่งนำไปสู่การกักเก็บตัวอย่างที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อใด ๆ ที่ส่งกลับมายังโลก เนื่องจากไม่ทราบว่าผลกระทบของชีวิตสมมุติดังกล่าวจะมีต่อมนุษย์หรือบนชีวมณฑล ของโลก ด้วยเหตุนี้ Carl Sagan และ Joshua Lederberg จึงถกเถียงกันในทศวรรษ 1970 ว่าเราควรทำภารกิจส่งคืนตัวอย่างที่จัดเป็นภารกิจหมวด V ด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่งและการศึกษาในภายหลังโดย NRC และ ESF ตกลง
