ภารกิจส่งคืนตัวอย่าง
A ภารกิจส่งคืนตัวอย่าง เป็นภารกิจ ยานอวกาศ โดยมีเป้าหมายในการรวบรวมและส่งคืนตัวอย่างจากสถานที่ต่างดาวมายังโลกเพื่อการวิเคราะห์ ภารกิจส่งคืนตัวอย่างอาจนำกลับมาเป็นเพียงอะตอมและโมเลกุลหรือการสะสมของสารประกอบเชิงซ้อนเช่นวัสดุหลวม (“ดิน”) และหิน ตัวอย่างเหล่านี้สามารถหาได้หลายวิธีเช่นการขุดดินและหินหรืออาร์เรย์ตัวเก็บรวบรวมที่ใช้สำหรับจับอนุภาคของลมสุริยะหรือเศษซากดาวหาง
จนถึงปัจจุบันตัวอย่างของ Moon rock จาก Moon ของโลกถูกเก็บรวบรวมโดยภารกิจของหุ่นยนต์และลูกเรือดาวหาง Wild 2 และดาวเคราะห์น้อย 25143 Itokawa ได้รับการเยี่ยมชมโดยยานอวกาศหุ่นยนต์ที่ส่งตัวอย่างกลับมายังโลกและตัวอย่างของลมสุริยะ ได้ถูกส่งกลับโดยภารกิจ Genesis ของหุ่นยนต์ ได้รับตัวอย่างจากดาวเคราะห์น้อย 162173 Ryugu และ 101955 Bennu และในขณะที่จากดาวเคราะห์น้อย 162173 Ryugu กำลังขนส่งกลับมายังโลก
นอกเหนือจากภารกิจส่งกลับตัวอย่างแล้วยังมีการเก็บตัวอย่างจากวัตถุที่ไม่ใช่บนบกที่ระบุสามชิ้นด้วยวิธีอื่นนอกเหนือจากภารกิจส่งคืนตัวอย่าง: ตัวอย่างจากดวงจันทร์ในรูปแบบของ อุกกาบาตดวงจันทร์ , ตัวอย่างจาก ดาวอังคาร ในรูปแบบของ อุกกาบาตดาวอังคาร และตัวอย่างจาก เวสต้า ในรูปแบบของ อุกกาบาต HED
ตัวอย่างที่มีอยู่บนโลกสามารถวิเคราะห์ได้ใน ห้องปฏิบัติการ ดังนั้นเราจึงสามารถเพิ่มเติมความเข้าใจและความรู้ของเราได้ ส่วนหนึ่งของ การค้นพบและการสำรวจระบบสุริยะ จนถึงขณะนี้มีการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญหลายอย่างเกี่ยวกับ ระบบสุริยะ จากระยะไกลด้วยกล้องโทรทรรศน์ และร่างกายของระบบสุริยะบางส่วนได้รับการเยี่ยมชมโดยยานอวกาศที่โคจรหรือลงจอดด้วยเครื่องมือที่สามารถ ระยะไกล การตรวจจับ หรือการวิเคราะห์ตัวอย่าง แม้ว่าการตรวจสอบระบบสุริยะในทางเทคนิคจะง่ายกว่าภารกิจส่งคืนตัวอย่าง แต่เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่ในโลกเพื่อศึกษาตัวอย่างดังกล่าวมีความก้าวหน้าและหลากหลายมากกว่าที่สามารถขึ้นยานอวกาศได้ นอกจากนี้การวิเคราะห์ตัวอย่างบนโลกยังช่วยให้สามารถติดตามผลการค้นพบด้วยเครื่องมือต่างๆรวมถึงเครื่องมือที่สามารถบอกวัสดุจากนอกโลกที่อยู่ภายในจากการปนเปื้อนบนบกและสิ่งที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา ในทางตรงกันข้ามยานอวกาศสามารถพกพาชุดเครื่องมือวิเคราะห์ได้เพียงจำนวน จำกัด และต้องเลือกและสร้างขึ้นนานก่อนที่จะเปิดตัว
ตัวอย่างที่วิเคราะห์บนโลกสามารถจับคู่กับการค้นพบของการสำรวจระยะไกลเพื่อให้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับกระบวนการ ที่ก่อตัวเป็นระบบสุริยะ ตัวอย่างเช่นจากการค้นพบโดยยานอวกาศ Dawn ซึ่งไปเยี่ยมชมดาวเคราะห์น้อยเวสต้าตั้งแต่ปี 2554 ถึง 2555 เพื่อถ่ายภาพและตัวอย่างจาก อุกกาบาต HED (เก็บบนโลกจนถึงตอนนั้น) ซึ่งเปรียบเทียบกับข้อมูลที่รวบรวมโดย Dawn จากนั้นอุกกาบาตเหล่านี้สามารถระบุได้ว่าเป็นวัสดุที่พุ่งออกมาจากปากปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ Rheasilvia บน Vesta สิ่งนี้อนุญาตให้อนุมานองค์ประกอบของเปลือกโลก เสื้อคลุม และแกนกลางของเวสต้า ในทำนองเดียวกัน ความแตกต่างบางประการในองค์ประกอบของดาวเคราะห์น้อย (และในระดับที่น้อยกว่าองค์ประกอบที่แตกต่างกันของดาวหาง ) สามารถมองเห็นได้โดยการถ่ายภาพเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตามสำหรับการจัดเก็บวัสดุที่แม่นยำยิ่งขึ้นในชิ้นส่วนต่างๆเหล่านี้จะมีการรวบรวมและส่งคืนตัวอย่างเพิ่มเติมในอนาคตเพื่อให้สอดคล้องกับองค์ประกอบของมันกับข้อมูลที่รวบรวมผ่านกล้องโทรทรรศน์และ สเปกโทรสโกปีทางดาราศาสตร์ .
อีกหนึ่งสิ่งที่มุ่งเน้น การตรวจสอบนอกเหนือจากองค์ประกอบพื้นฐานและ ประวัติทางธรณีวิทยา ของร่างกายระบบสุริยะต่างๆแล้วยังมีการปรากฏตัวของ กลุ่มสิ่งมีชีวิต บนดาวหางดาวเคราะห์น้อย ดาวอังคาร หรือ ดวงจันทร์ของ ยักษ์ก๊าซ ขณะนี้มีภารกิจส่งคืนตัวอย่างไปยังดาวเคราะห์น้อยและดาวหางหลายภารกิจ ตัวอย่างเพิ่มเติมจากดาวเคราะห์น้อยและดาวหางจะช่วยตรวจสอบว่าสิ่งมีชีวิตก่อตัวขึ้นในอวกาศและอุกกาบาตพามายังโลกหรือไม่ อีกคำถามหนึ่งที่อยู่ระหว่างการตรวจสอบคือ สิ่งมีชีวิตนอกโลก ก่อตัวขึ้นบนร่างกายระบบสุริยะอื่นเช่น ดาวอังคาร หรือบน ดวงจันทร์ของยักษ์ก๊าซ หรือไม่และสิ่งมีชีวิตอาจมีอยู่จริงหรือไม่ . ผลของ “การสำรวจ Decadal” ครั้งสุดท้ายของ NASA คือการจัดลำดับความสำคัญของภารกิจการส่งคืนตัวอย่างของดาวอังคารเนื่องจากดาวอังคารมีความสำคัญเป็นพิเศษโดยเปรียบได้กับ “ใกล้เคียง” อาจมีการเก็บงำสิ่งมีชีวิตในอดีตและอาจยังคงดำรงชีวิตต่อไปได้ ดวงจันทร์ ของดาวพฤหัสบดี ยูโรปา เป็นอีกหนึ่งจุดเน้นที่สำคัญในการค้นหาสิ่งมีชีวิตในระบบสุริยะ อย่างไรก็ตามเนื่องจากระยะทางและข้อ จำกัด อื่น ๆ Europa อาจไม่ใช่เป้าหมายของภารกิจส่งคืนตัวอย่างในอนาคตอันใกล้
การป้องกันดาวเคราะห์
การป้องกันดาวเคราะห์มีจุดมุ่งหมายเพื่อป้องกันการปนเปื้อนทางชีวภาพของทั้งเป้าหมาย วัตถุท้องฟ้า และ โลก – ในกรณีของการกลับตัวอย่าง ภารกิจ ยังไม่มีการส่งคืนตัวอย่างพร้อมสิ่งมีชีวิตต่างดาวอยู่ในนั้น การกลับตัวอย่างจากดาวอังคารหรือสถานที่อื่นที่มีศักยภาพในการดำรงชีวิตเป็นภารกิจ หมวด V ภายใต้ COSPAR ซึ่งนำไปสู่การกักเก็บตัวอย่างที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อใด ๆ ที่ส่งกลับมายังโลก เนื่องจากไม่ทราบว่าผลกระทบของชีวิตสมมุติดังกล่าวจะมีต่อมนุษย์หรือบนชีวมณฑล ของโลก ด้วยเหตุนี้ Carl Sagan และ Joshua Lederberg จึงถกเถียงกันในทศวรรษ 1970 ว่าเราควรทำภารกิจส่งคืนตัวอย่างที่จัดเป็นภารกิจหมวด V ด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่งและการศึกษาในภายหลังโดย NRC และ ESF ตกลง
โครงการ Apollo ส่งคืนมากกว่า 382 กก. (842 ปอนด์) ของ หินดวงจันทร์ และ regolith (รวม ดวงจันทร์ ‘ดิน’ ) ไปยัง ห้องปฏิบัติการรับดวงจันทร์ ใน ฮุสตัน ปัจจุบันตัวอย่าง 75% ถูกเก็บไว้ที่ Lunar Sample Laboratory Facility ซึ่งสร้างขึ้นในปี 1979 ในเดือนกรกฎาคม 1969 Apollo 11 ได้รับตัวอย่างสำเร็จเป็นครั้งแรกจากร่างกายระบบสุริยะอื่น มันส่งคืนวัสดุพื้นผิวดวงจันทร์ประมาณ 22 กิโลกรัม (49 ปอนด์) ตามด้วยวัสดุ 34 กิโลกรัม (75 ปอนด์) จาก อพอลโล 12 , 42.8 กิโลกรัม (94 ปอนด์) ของวัสดุจาก อพอลโล 14 , 76.7 กิโลกรัม (169 ปอนด์) ของวัสดุจาก อพอลโล 15 วัสดุ 94.3 กิโลกรัม (208 ปอนด์) จาก อพอลโล 16 และวัสดุ 110.4 กิโลกรัม (243 ปอนด์) จาก อพอลโล 17 .
